دعوا بس است!
راهپیمایی ۱۳ آبان ۱۴۰۴ در میان تبلیغات فراوان نهادهای حکومتی دیروز در سراسر کشور برگزار شد. شمار چشمگیری از دانشآموزان دهه هشتادی و نودی در کنار دانشجویان دهه هفتادی به این راهپیمایی آمده بودند. کسانی که اگر از آنها بپرسی واقعه سیزده آبان چطور روی داد و چه کسانی و با اجازه چه کسی تصمیم گرفتند از دیوار سفارت امریکا بالا بروند مطمئنا جوابی نخواهند داشت اما همین حضور، برای برخی رسانهها و اشخاص فرصتی فراهم کرد تا در بوق و کرنا کنند و در رد یا قبول آنچه که ۴۶ سال پیش اتفاق افتاده است، سخن بگویند.
نسیبه پیرایش
راهپیمایی ۱۳ آبان ۱۴۰۴ در میان تبلیغات فراوان نهادهای حکومتی دیروز در سراسر کشور برگزار شد. شمار چشمگیری از دانشآموزان دهه هشتادی و نودی در کنار دانشجویان دهه هفتادی به این راهپیمایی آمده بودند. کسانی که اگر از آنها بپرسی واقعه سیزده آبان چطور روی داد و چه کسانی و با اجازه چه کسی تصمیم گرفتند از دیوار سفارت امریکا بالا بروند مطمئنا جوابی نخواهند داشت اما همین حضور، برای برخی رسانهها و اشخاص فرصتی فراهم کرد تا در بوق و کرنا کنند و در رد یا قبول آنچه که ۴۶ سال پیش اتفاق افتاده است، سخن بگویند.
البته این اوضاع در فضای سیاسی کشور چند هفته است که به راه افتاده و افکار مردم را ملول کرده است. ۴۶ سال از ماجرای تسخیر سفارت امریکا میگذرد اما هنوز مطرح کردن این بحث، در فضای سیاسی و رسانهای کشور تنش ایجاد میکند. طبق معمول عدهای متهم میشوند به جوزدگی، خودسری و ناشیگری و عدهای هم متهم به غربپرستی و امریکادوستی.
در تازهترین اظهارات حجت الاسلام ناطق نوری فعال سیاسی اصولگرا گفته: «از نظر من، تصرف سفارت آمریکا به عنوان لانه جاسوسی» اشتباه بزرگی بود؛ بسیاری از گرفتاریها از همان نقطه آغاز شد.»
حالا در مقابل این سخنان برخی تلاش میکنند ثابت کنند که اگر آن واقعه رخ نمیداد، امروز نه جمهوری اسلامی برقرار بود و نه کشور ما به فناوری موشکی و انرژی هستهای دست یافته بود. آنها معتقدند که تسخیر سفارت آمریکا، انقلابی بزرگتر از انقلاب اول بود؛ انقلابی که استقلال ما را تضمین کرد.
اینکه آیا واقعا واقعه سیزده آبان استقلال کشور را تضمین کرده یا باعث و بانی همه مشکلات کشور است، باید در مراکز علمی و تحقیقاتی مورد بحث و گفتگو قرار گیرد تا ابعاد مختلف آن روشن شود و نتیجه آن به اطلاع دستاندرکاران اداره کشور و البته مردم برسد.
اما اینکه امروز ناطق نوری با عمری حضور در بالاترین سطوح مدیریتی نظام و تصمیم سازی جمهوری اسلامی، به صراحت اشغال سفارت آمریکا را در صدر فهرست «اشتباهات بزرگ» رخ داده در جمهوری اسلامی می گذارد، از سر غرب زدگی نیست، بلکه هشداری از سوی یک دلسوز کار کشته نظام است، مبنی بر اینکه تا کی قرار است همدیگر رابه غرب زدگی و شرق زدگی متهم کنیم؟! ایران امروز با مسائل بسیار مهمی مواجه است که فعالان سیاسی ما اگر تمام وقت خود را صرف حل و فصل آنها کنند باز هم وقت کم میآورند. پس آیا بهتر نیست که اقایان محترم این دعواها را به مراکز دانشگاهی و آکادمیک کشور واگذار کنند و خود به امورات مهم کشور بپردازند؟
نظرات و تجربیات شما
