کینه توزی و حمایت از تجاوز!

نسیبه پیرایش
این روزها و در رابطه با تجاوز رژیم غاصب صهیونیستی به خاک کشورمان، ذکر دو نکته بسیار مهم است. یکی اینکه در شرایط کنونی که دارد به کشور حمله می‌شود، هیچ ایرانی نباید ساکت باشد و یا از متجاوز حمایت کند حتی اگر با نظام سیاسی مشکل داشته باشد.
اما متاسفانه برخی از ایرانیان که خود را اپوزیسیون نظام می‌دانند، خوشحال از این تجاوزند. موضوعی که صادق زیباکلام درباره آن نوشت: «نمی‌دانم وقتی به کشورمان تجاوز می‌شود، چگونه یک ایرانی مانند براندازان خارج نشین یا برخی سلطنت طلبان، می‌توانند در کنار متجاوز، رژیم اسرائیل و آمریکا قرار بگیرد؟ هر قدر هم که در حوزه سیاسی در داخل کشور اختلاف داشته باشیم، هر قدر هم که معترض باشیم و هر قدر که منتقد باشیم، در شرایطی که به تمامیت ارضی کشور تجاوز می‌شود، نمی‌توانیم آن کسی را که از متجاوز دفاع می‌کند و کنار آن می‌ایستد بفهمیم، چه رسد که از این کار او دفاع کنیم. کسانی که در خارج از کشور خود را در کنار اسرائیل قرار دادند و از تجاوز این رژیم به ایران دفاع کردند، بسیار به سازمان مجاهدین خلق (منافقین) شباهت دارند که در دوران جنگ تحمیلی به صدام حسین در عراق پیوستند. نفس اینکه من به وضع کشور انتقاد دارم، نمی‌تواند باعث شود از متجاوز دفاع کنم. حتی اگر گلایه‌ای داریم، حتی اگر خود را بخشی از اپوزیسیون می‌دانیم، اخلاق ملی ایجاب می‌کند که در روز حمله‌ یک دشمن خارجی، با هم، در کنار وطن بایستیم. ما می‌توانیم هزار اختلاف با هم داشته باشیم، اما نمی‌توانیم نسبت به خاک، هویت و سرزمین‌مان بی‌تفاوت باشیم.»
روزنامه فرهیختگان هم نوشت: «برخلاف تصور نخست ‌وزیر رژیم صهیونیستی که در همان ساعات اولیه عملیات سراسیمه سرزمین‌های اشغالی را ترک کرد، مطالبه فعلی مردم ایران از هر طیفی واکنش متقابل و بازدارنده از جانب ایران است که این امر برخلاف هدف نتانیاهو اتفاقاً دستگاه نظامی را به واکنش‌های قاطع‌تر هدایت کرده و نتیجه‌ای کاملاً معکوس برای اسرائیل حاصل می‌کند. اگر چه بعضی افراد همچون حسین رونقی که پیش از این دروغ‌هایش در مورد اعتصاب غذا و شکسته شدن پاهایش در زندان با واکنش کاربران مواجه شده بود و نیز اپوزیسیون خارج‌نشین همچون مسیح علی‌نژاد و حامد اسماعیلیون با رویکرد رژیم صهیونیستی همراهی کردند اما برخی دیگر از چهره‌های رسانه‌ای که منتقدان صریح سیاست‌های دستگاه حکمرانی محسوب می‌شوند در این تقابل بر حمایت از ایران تأکید کردند تا رژیم صهیونیستی به غیر از همان بدنه سمپاتی که با صرف هزینه برای تأمین فاندهای مالی جذب کرده حمایت اجتماعی دیگری در فضای مملو از همدلی فعلی ایران کاسب نشود.»
اما موضوع دیگر، بحث اتحاد و همبستگی در داخل است. علاوه بر برخی ایرانیان خارج‌نشین و اپوزیسیون، نهادها و گروه‌هایی در داخل کشور هم وجود دارند که هر چند در این روزها شعار همدلی سر می‌دهند اما گویا نمی‌توانند از برخی مواضع خود کوتاه بیایند. مثل همین سازمان صدا و سیما که با اینکه می‌داند باید در این زمان بین تمام ایرانیانی که دل در گرو نام و خاک ایران عزیز دارند با تمام مولفه‌های هویتی و فرهنگی‌اش انسجامی پولادین برقرار باشد، اما باز هم با مسائل جناحی و سیاسی برخورد می کند و مثلا واکنش برخی چهره ها بالاخص مانند کروبی، خاتمی و روحانی را به وقایع اخیر پوشش نمی‌دهد.
خراسان در این باره نوشته: «حالا دیگر وقت گله‌های قبل نیست. الزام این انسجام از سویی واکنش صریح آن‌هایی است که نسبت به شرایط قبل از حمله اسرائیل نقد داشتند که در بُعد نخبگانی آن هم از سوی بسیاری از افراد مثل محمد فاضلی و… محقق شده و باید جدی‌تر دنبال شود تا کارکرد لازمش را داشته باشد. ضرورت مهم این اتحاد همراهی چهره‌های با نفوذ هنری، فرهنگی و ورزشی است تا به بدنه‌ای از مردم به‌خصوص نوجوانان و جوانان هم رسوخ کند. همه باید یادمان باشد که گرچه داغدار فرزندان میهن هستیم، اما نباید عزت‌نفس‌مان را به اشکال مختلف نادیده بگیریم، هنوز پرچم مقدس‌مان در اهتزاز است و نام ایران کابوس دشمنان است. و ای کاش محور این انسجام رسانه ملی باشد تا بیش از هر زمانی در مسیر عنوانش حرکت کند، اتفاقی که این روزها با پوشش ندادن واکنش‌های افرادی چون مهدی کروبی و به‌ویژه روسای جمهور سابق یعنی سید محمد خاتمی و حسن روحانی آن‌طور که باید رقم نخورد. اما رسانه ملی که در روزهای اخیر در بسیاری از جنبه‌ها عملکرد موفقی داشته حالا هم می‌تواند با دعوت از طیف‌های مختلف زمینه این مهم را رقم بزند؛ چرا که نخبگان و نمادهای جریان‌های مختلف فکری، سیاسی و حتی قومیتی می‌توانند با نفوذ خود در بدنه جامعه در این مسیر گام بزرگی بردارند.»
در نهایت باید گفت اگر کار برخی ایرانیان خارج نشین در حمایت از رژیم صهیونیستی زشت و مشمئزکننده است، کار کینه توزانه صدا و سیما هم نگران کننده است. امیدواریم در این شرایط لااقل کینه در بین ما ایرانیان جایی نداشته باشد.