چادر

سعیده پیرایش
دبیرستانی که بودم در کلاسمان دختری بود که به پوشش آزادش معروف بود. بیشتر از دیگران موهایش را بیرون می گذاشت و حتی ابروهایش را هم اصلاح کرده بود.
من هم بچه مذهبی کلاس بودم. یک دختر چادری ساده.
یک روز بدون مقدمه آمد و چادرم را خواست. فکر کردم حتما می خواهد من را مسخره کند و یا چادرم را کثیف کند. گفتم: نه!
ولی آن قدر اصرار و خواهش کرد که مجبور شدم قبول کنم. با احترام چادر را گرفت و سرش کرد. همه به او خندیدند ولی او توجهی نداشت.
سر کلاس با چادر نشست و آن را تا آخرین زنگ پس نداد. با تعجب به او نگاه می کردم که چقدر خوشحال است. نمی توانستم فکرش را حدس بزنم.
بالاخره زنگ آخر زده شد و آماده رفتن شدیم. از او چادرم را خواستم ولی التماسم می کرد که اجازه دهم یک روز با چادرم به خانه برود تا مردم در خیابان هم او را با چادر ببینند.
از تعجب داشتم شاخ در می آوردم. گفتم: پس خودم چیکار کنم!
نگاهم کرد و با ناامیدی چادر را پس داد. خداحافظی کردم و راه افتادم. در میانه راه بودم که دوان دوان خود را به من رساند و گفت: چادر دیگری نداری؟
گفتم: یکی دیگر هم دارم که خیلی کهنه شده است.
با شوق گفت: آن را می‌دهی مال من باشد؟
بیشتر از این دیگر نمی توانستم تعجب کنم. به موهایش و مانتوی کوتاهش نگاه کردم و چیزی نگفتم.
موهایش را داخل مقنعه کرد و گفت: اگر آن را به من بدهی قول می دهم که همیشه حجابم را رعایت کنم.
با همان تعجب گفتم: باشه!
فردا چادر قدیمی ام را برایش بردم. در پوست خودش نمی گنجید. هزار بار من را بوسید و به هزار روش از من تشکر کرد.
همه بچه های کلاس هاج و واج مانده بودند. آن روز او با چادر به خانه برگشت و بعد از آن یک ماه به مدرسه نیامد. ماه بعد وقتی آمد بدون چادر بود. فهمیدیم که عقد کرده است و دیگر نمی تواند در مدرسه خودمان درس بخواند.
با چشم های پر از اشک کنارم نشست و توضیح داد که پدرش با حجاب و اسلام و هر چه که مربوط به آن باشد مخالف است. وقتی او را با چادر دیده است از این که او در مدرسه ای اسلامی درس می خواند بدش آمده بود و فورا او را مجبور کرده بود با پسر دوستش ازدواج کند و همراه او به خارج از کشور برود.