پروژه قدیس سازی؟!

نسیبه پیرایش
وقتی شنیدیم که قرار است به مناسبت سالگرد در گذشت مرحوم سید ابراهیم رئیسی ۱۲۰ هزار مراسم در سراسر کشور برگزار شود، تصور می کردیم که احتمالا در این مراسمات شاهد اغراق و قدیس سازی از سوی همکاران و ذینفعان در دولت سیزدهم باشیم. اینکه یک کارشناس صداوسیما ادعا کند که ابراهیم رئیسی در برخی مسائل فنی از جمله برق به سطح اجتهاد رسیده بود چندان مضحک و خنده دار نیست که شنیدن این سخنان از زبان برخی افراد سیاسی. یکی از این افراد محسن رضایی است که در یکی از همین مراسمات گفته: «این که عدد شهدای خدمت به عدد هشت رسیده و لحظاتی قبل از شهادت، طوفان عظیمی در آسمان مشهد پیدا شد، معلوم است که این شهادت خیلی معنا دارد. فلسفه این شهادت را فقط عرفای بزرگ می‌دانند. نکات بسیار مهم در فلسفه شهادت ایشان است».
در واکنش به این سخنان سید عبدالجواد موسوی نوشت: «یعنی فرقه حروفیه هم چنین شان و مرتبه ای برای حروف قائل نبودند که جناب رضایی قائل است. تعداد شهدا چون به هشت رسیده و قبلش هم در مشهد طوفان به پا شده پس معلوم است این شهادت خیلی معنا دارد! عجب! تازه این معنا را من و شمای عامی نمی توانیم درک کنیم بلکه فقط عرفای بزرگی چون جناب رضایی می فهمند. آن که پیامبر خدا بود در هنگام وفات فرزندش خطاب به امثال شما که مقارن شدن کسوف و در گذشت فرزند رسول خدا را نشانه‌ای محیرالعقول می دانستند فرمود: «خورشید و ماه به خاطر مرگ کسی نمی گیرند».
در ثانی اگر قرار باشد چنین خرافه هایی متر و معیار ارج و مقام آدمیان باشد چرا فقط آن را درباره خودی ها به کار می برید؟ آیت‌الله سیدکاظم شریعتمداری هم در روز شهادت امام موسی کاظم (ع) به رحمت خدا رفت. چرا در این باره چیزی نمی‌گویید؟
یک بار سر معجزه هزاره سوم خدا و پیغمبر و امام زمان را خرج این بازی های سیاسی کردید کافی نیست؟ چرا هیچ وقت از هیچ واقعه ای عبرت نمی گیرید؟ این که می خواهید تا هزار سال دیگر هم بر همین سیر و سلوک باقی بمانید به خودتان مربوط است اما لطفا دست از سر ما بردارید. بی خیال بهشت و جهنم ما شوید و بگذارید به درد خودمان بمیریم.»
احمد زیدآبادی هم نوشت: «وقتی پای این نوع بحث‌ها به سیاست باز می‌شود، یک ناظر بی‌طرف از خود می‌پرسد، آیا گویندۀ این قبیل سخنان واقعاً از روی اعتقاد قلبی صحبت می‌کند؟ در بهترین وضعیت، فرض بر این است که از روی باور قلبی است. نتیجه‌اش چه می‌شود؟ نتیجه‌اش این می‌شود که امر سیاست به عنوان علم یا دانشی مبتنی بر تحلیل داده‌ها و ارزیابی هزینه و فایدۀ یک عمل، صورت ابطال‌ناپذیر و متافیزیکی به خود می‌گیرد. نتیجۀ این یکی چه می‌شود؟ نتیجه‌اش این می‌شود که همه به خود حق می‌دهند که از خود، نزدیکان‌، و دوستان‌شان قدیس‌سازی کنند و کارهای خود را به ارادۀ خدا و الهام گرفته از مشیت باری‌تعالی نسبت دهند. نتیجۀ این یکی چه می‌شود؟ نتیجه‌اش این می‌شود که اگر کسی در این مورد تشکیک کرد یا ادعا را نپذیرفت، به عنوان ملحد و کافر، تکفیر و با مجازات مرگ روبرو شود! بدین ترتیب، سیاست که امری از هر جهت دنیوی و هدف از آن بهروزی و بهزیستی مردم یک سرزمین است به نزاع خونین بر سر خوارق عادات و ادعاهای متافیزیکی تبدیل شود و ملتی را به سمت انحطاط و نابودی بکشد.»
در نزد اکثریت قریب به اتفاق مردمی که این روزها از دین و دین داری فاصله معناداری گرفته‌اند، این سخنان، نه تنها ذره‌ای به محبوبیت آن شهید اضافه نمی‌کند بلکه دستمایه‌ای می‌شود برای طنز و مطایبه و گاه تمسخر ایشان. اما سخنرانی مسعود پزشکیان هم در آیین گرامیداشت شهدای خدمت که در مجلس برگزار شد، قابل تامل است. او گفت: «خدا ما را شرمنده این عزیزان نکند و توان و قدرت به ما بدهد که سربلند بتوانیم در مسیری که قدم برداشته‌ایم و مسیری که این عزیزان قدم برداشته بودند ادامه بدهیم.»
همان طور که همه می‌دانیم موفقیت یا عدم موفقیت هر دولتی بر اساس شاخص‌هایی مورد ارزیابی قرار می‌گیرد و به جای توجه به پروپاگاندا‌ها و تحلیل‌های رسانه‌ای حامی یا نظرات ذینفعان باید دید هر دولت بر اساس شاخص‌ها چه اقداماتی انجام داده و چه نمره‌ای را کسب کرده است؟ متاسفانه دولت مرحوم رئیسی مشخصا در هیچکدام از حوزه‌های اقتصاد، دیپلماسی، افزایش رفاه عمومی و تحقق عدالت دستاوردی نداشت و با وجود آنکه مکررا درباره ایشان گفته می‌شود که دولت سه ساله‌اش به اندازه هشت سال کار کرده هیچگاه به مصادیق این ادعای غلو آمیز اشاره نشده است. اما در کمال تعجب مسعود پزشکیان مصمم است که این راه را ادامه دهد!
در نهایت سوال ما از همه این عزیزان این است که آیا قدیس‌سازی از کسی که دیار فانی را ترک کرده است مشکلات کشور را حل خواهد کرد؟