یک دوره ای از زندگی ام، بدون کوچکترین برنامه ای حرکت می کردم. در هر موقعیت جدیدی به آن موقعیت فکر می کردم.
سعیده پیرایش
یک دوره ای از زندگی ام، بدون کوچکترین برنامه ای حرکت می کردم. در هر موقعیت جدیدی به آن موقعیت فکر می کردم.
هیچ فکر و برنامه ای از پیش وجود نداشت. کارها معمولا عقب می افتاد و شلخته انجام می شد. به بعضی کارها نمی رسیدم گرچه چندان هم برایم مهم نبود. آن دوران خودم بودم و خودم. می توانستم کارها را عقب بیندازم و یا اصلا آنها را انجام ندهم. بیشتر مسوولیتم خلاصه می شد در درس خواندن.
بعدها که بزرگتر شدم توانستم بفهمم که برنامه ریزی در کارها چطور می تواند انسان را از دردسرهای زیادی نجات دهد. مواقعی که کار بیرون و برنامه های منزل و بچه ها روی سرم می ریخت باید کارها را سامان می دادم. متاسفانه این شامل زود بیدار شدن از خواب هم می شد چون نمی توانستم جور دیگری کارها را تمام کنم.
حالا که به آن روزها فکر می کنم می بینم که با آن همه بی برنامگی، زمان زیادی را از دست داده ام. می توانستم موفقیت های بیشتری کسب کنم. می توانستم جلوتر از این که هستم باشم. ولی حالا غصه گذشته را خوردن کاربیهورده ای به نظر می رسد. حالا به این فکر می کنم که باید از وقت خودم بیشترین و بهترین استفاده را ببرم تا بعد از این هم حسرت این روزها را نخورم.
منبع خبر «خبرگزاری امین» است و پایگاه خبری _تحلیلی امین در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد. چنانچه محتوا را شایسته تذکر می‌دانید، خواهشمند است کد ( 403400 ) را همراه با ذکر موضوع به شماره 09141143384 پیامک بفرمایید.با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه پایگاه خبری _تحلیلی امین مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
