نقشه غرب برای ایران چیست؟

نسیبه پیرایش
این روزها در حالی که مقامات و مسئولان محترم کشور، مشغول بازی‌های سیاسی برای حذف و کم رنگ کردن حضور رقبایشان در صحنه قدرت هستند. (یک روز فیلم عروسی منتشر می کنند و یک روز در مجلس شعار مرگ بر … سر می دهند) دشمنان آرام آرام در حال پیمودن مسیری هستند که برای کشورمان برنامه‌ریزی کرده‌اند.
پس از استقرار آتش‌بس شکننده در جنگ ۱۲ روزه دونالد ترامپ مدام از صلح و آشتی با تهران می‌گوید، اما تعریفش از صلح در تعارض کامل با اصول راهبردی تهران دارد. اروپا می‌کوشد با به انزوا قراردادن تهران، آن را وادار به قبول همان خواست‌هایی کند که ترامپ شرایط صلح می‌خواند.
تل‌آویو همچنان ولع ماجراجویی‌هایش را به رخ می‌کشد. این درحالی است که آژانس بین‌المللی انرژی هسته‌ای، در آستانه نشست فصلی شورای حکام در نوامبر (آبان _ آذر ماه) هیچ چشم اندازی از تغییر در روابط خود با تهران ارائه نکرده است. علاوه براین‌ها ششم مهرماه (۲۸ سپتامبر۲۰۲۵) یعنی کمی پیش از موعد انقضای برجام (۲۶ مهر۱۴۰۴) تروئیکای اروپایی تهدید خود را عملی و سیستم ماشه را فعال کرد. البته اجرای کامل آن بستگی مستقیم به نوع پاسخ تهران در فرصت محدود پیش رو دارد.
در این میان برخی کارشناسان معتقدند که با توجه به اینکه روسیه و چین، مکانیسم ماشه را غیرقانونی اعلام کرده و با تحریم‌های سازمان ملل همراهی نکرده‌اند، چنانچه اروپا پرونده هسته‌ای ایران را به شورای امنیت سازمان ملل ارجاع دهد، آنها قطعا وتو خواهند کرد و اجازه تصویب قطعنامه‌ جدیدی نخواهند داد. اما در چنین وضعیتی، ایران همچنان ذیل ماده ۴۱ از فصل هفتم منشور سازمان ملل قرار دارد، که نهایتا فشارهای اقتصادی است. اما اگر آنان بتوانند اجماع جهانی برای تصویب قطعنامه‌ای به دست آورند که روسیه و چین نتوانند آن را وتو کنند، ممکن است تلاش کنند ایران را تحت ماده ۴۲ قرار دهند که به شورای امنیت، سازمان ملل و در پی آن سایر کشورها اجازه می‌دهد در چارچوبی هماهنگ، اقدام نظامی علیه ایران انجام دهند.
واکنش تهران در فاصله آخرین نشست شورای‌حکام تا نشست آتی آن، شامل تقویت سیستم‌های پدافندی و آفندی؛ توقف مذاکرات با واشنگتن و تروئیکای اروپایی؛ رایزنی‌های دیپلماتیک با اعضای کشورهای عضو جنبش عدم تعهد و برخی کشورهای آفریقایی و آسیایی بوده است. همچنین ایجاد ائتلاف مواضع با روسیه و چین در مخالفت با فعال‌سازی سیستم ماشه به عنوان اقدامی غیر قانونی از سوی متحدان غربی و نیز آمادگی برای اعلام مشترک غروب برجام در موعد مقرر یعنی ۲۸ سپتامبر ۱۴۰۴ بوده است. اقدامی که در نگاه غرب، بی‌گمان واکنشی مقابله جویانه تلقی خواهد شد.
از طرفی تهران علی‌رغم درک خسارت‌های ناشی از وضع انجمادی کنونی از یک ‌سو خواستار ارائه ایده‌های تازه و راهگشا از سوی طرف‌های غربی است.
از سوی دیگر خود هنوز ایده روشنی را برای دستیابی به نقطه تعادل در وضع تنش آلود کنونی ارائه نکرده است.
در چنین شرایطی اوضاع اقتصادی هم دارد روز به روز زندگی را برای مردم سخت‌تر و سخت‌تر می‌کند. در چنین شرایطی در حالی که طرف مقابل در تلاش است تا بازی خود را پیش ببرد، جمهوری اسلامی ایران باید بتواند با اتخاذ تدابیر مناسب، از وقوع چنین سناریویی جلوگیری کند، البته اگر سردمداران و مدیرانش بتوانند «بازی کی بود کی بود من نبودم» را کنار بگذارند و به ایران بیاندیشند.