نامه‌نگاری و تهدید ترامپ از بلوف تا واقعیت!
به تازگی دونالد ترامپ در گفتگو با شبکه خبری فاکس نیوز ابراز تمایل به گفتگو و مذاکره با ایران کرده و مدعی شده که نامه‌ای مستقیم به رهبر جمهوری اسلامی ارسال کرده است. او در این گفتگو بار دیگر این ادعا که ایران به دنبال دستیابی به سلاح هستهای است را تکرار کرد و گفت: «ایران نمی‌تواند سلاح هستهای داشته باشد. گزینه‌های دیگری (بجز مذاکره) نیز موجود است.»
نسیبه پیرایش
به تازگی دونالد ترامپ در گفتگو با شبکه خبری فاکس نیوز ابراز تمایل به گفتگو و مذاکره با ایران کرده و مدعی شده که نامه‌ای مستقیم به رهبر جمهوری اسلامی ارسال کرده است. او در این گفتگو بار دیگر این ادعا که ایران به دنبال دستیابی به سلاح هستهای است را تکرار کرد و گفت: «ایران نمی‌تواند سلاح هستهای داشته باشد. گزینه‌های دیگری (بجز مذاکره) نیز موجود است.»
در واکنش به این اظهارات رهبری در دیدار رمضانی با مسئولان تاکید کردند: «اصرار برخی از دولت‌های قلدر برای مذاکره، به منظور حل مسائل نیست، بلکه برای تحکّم و تحمیل توقعات خودشان است. جمهوری اسلامی ایران قطعاً توقعات آنها را نخواهد پذیرفت.»
در این باره کارشناسان و صاحب‌نظران هم البته تحلیل‌های خودشان را دارند. مثلا محمد مهاجری نوشته:«پرسشی که مطرح می شود اینکه چرا ترامپ نامه ای را که قاعدتا در فرایند یک رفتار دیپلماتیک باید غیرعلنی باشد، برملا کرده و حتی مضمون آن را نشر داده است؟ پاسخ تا حدودی روشن است. او به دنبال آن است که یک جنگ روانی پیشدستانه راه بیندازد و افکار عمومی ایران و جهان را متوجه موضوعی کند که معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظار آن است. در این بازی رسانه ای- روانی ترامپ به دنبال یک برد سیاسی است. او می خواهد چنین وانمود کند که ایران، چه وصول نامه را تایید کند، چه نکند؛ چه به آن پاسخ بدهد یا ندهد افکارعمومی با یک چالش مواجه شده است. حال که او بازی رسانه ای را مقدمه و آتش تهیه برای یک کار دیپلماتیک (حتی فریبنده و غیرواقعی و غیرصادقانه) قرار داده، طرف مقابل که ما باشیم باید در این جنگ رسانه ای با تمام قدرت ظاهر شویم. ترامپ بازی تازه ای را شروع کرده و ما قاعدتا نباید با ترفندهای گذشته در برابر آن صف آرایی کنیم.بهره گیری از شعارهای تکراری و همیشگی (که همین امروز در برخی روزنامه ها و سایت ها شاهدش هستیم) کنشگری منفعلانه و بازی در زمین حریف است. هنر آن است که زمین بازی را خودمان تعریف کنیم.»
اما عباس آخوندی ورود ایران به مرحله مذاکره با آمریکا را محتمل دانسته و نوشته: «نگاهی به تجربه گفتگوی او با پوتین درباره اوکراین و موفقیت نسبی آن تا این لحظه هر چند هنوز به نتیجه نهایی نرسیده است، به ما آموزد که:
۱- نباید پیشنهاد او را در همان گام نخست رد کرد. باید او را آزمود و سپس تصمیم گرفت. شاید پنجره‌ای گشوده شد. البته این آموزه قرآنی نیز هست.
۲- او تمایل به گفت‌وگوی مستقیم و بدون واسطه و در سطح خودش با رهبران جهان دارد. این هم فرصت است و هم مشکلاتی را به همراه دارد. فرصت است، چون اغلب واسطه‌های گفتگو منافع خود را در برقراری ارتباط ملحوظ می‌دارند. مشکل است، چون چابکی لازم برای برقراری این نوع ارتباطات معمولا بسیار اندک است.»
آخوندی افزوده است: «حال با توجه به مطالب پیش‌گفته و ادراک اولیه رهبری از صادق‌نبودن آمریکاییان در بیان‌هایشان، به نظر میرسد که با توجه به دینامیزم تحولات جدید جهانی، پیشنهاد مستقیم رئیس‌جمهور آمریکا و تجربه ترامپ/ پوتین زمان آزمون اراده جدید آمریکا فراهم رسیده است و ایران نباید این فرصت را از دست بدهد حتی اگر به نتیجه نرسد.»
پیشنهاد آخوندی، اما این است که «مذاکرات را می‌توان با موضوع فعال‌سازی قرارداد خرید ۸۰ فروند هواپیمای مسافری از بوئینگ آغاز کرد. البته تنها به عنوان آغاز مذاکره و گر نه باید یک برنامه همکاری اقتصادی و سرمایه‌گذاری مفصل‌تر در تمام حوزه‌های اقتصادی در دستور کار باشد.»
حمید رضا جلایی‌پور، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، هم در این باره معتقد است: «به نظر من فرصت خوبی است که ایران مذاکره کند. کسی از مذاکره کردن ضرر نمی‌کنند و خب اگر پس از مذاکره، آمریکا زور گفت ایران «معامله» نمی‌کند. مذاکره اگر برد – برد باشد پیش می‌رود. اگر ایران در ابتدا با مذاکره برخورد منفی کند، این به نفع نتانیاهو می‌شود که بتواند با هزینه کم و با حمایت آمریکا به تاسیسات هستهای و نظامی ایران ضربه بزند.»
و در نهایت حشمت الله فلاحت پیشه معتقد است که «ایران و آمریکا امکان دارد روزی با هم مذاکره کنند اما الان زمان این مذاکره نیست. ترامپ سیاست خارجی را یک بازی پوکر می‌بیند و لذا کارش صدور پیام هایی همراه با بلوف است. او این طور نشان می دهد که کارت‌های زیادی در دست دارد اما بلوف می‌زند.
وی افزود: «زود است که از جنگ صحبت کنیم چون امکان آنکه مواضع تعدیل شده‌تری از سوی ترامپ اتخاذ شود وجود دارد؛ همچنین معتقدم در این وضعیت ایران نباید از نقش واسطه استقبال کند چون این کار به سیاست خارجی کشور آسیب می زند.»
وی با اشاره به پاسخ رهبر انقلاب به دونالد ترامپ افزود: «هر چند رهبری پیام مذاکره ترامپ را رد کرد، منتها این پاسخ نوعی رد دیپلماتیک بود که معنایش باز گذاشتن باب دیپلماسی است. اسرائیلی ها و جریانات تندرو در ایران خیلی علاقه مند بودند از زبان رهبر ایران جملاتی با مضمون تهدید نظامی آمریکا هم چون «نابودکردن تلاویو و حیفا» یا «حمله به سربازان آمریکایی» را بشنوند اما این اتفاق نیفتاد.»
نظرات و تجربیات شما
