مسجد

سعیده پیرایش
دخترک زیاد بزرگ نبود. تازه به سن تلکیف رسیده بود و با مادر یا مادر بزرگش به مسجد می رفت. او همیشه وقتی مردم به رکوع و سجده می رفتند کمی دیرتر به آنها می پیوست چون دیدن مردم منظم در حالت رکوع یا سجده خیلی بامزه بود. آن روز هم با مادر بزرگش به مسجد رفته بود. نماز مغرب را خوانده بودند و او هر بار کمی دیرتر رکوع و سجده را انجام داده بود. پسرزنی که کنارش نشسته بود بلافاصله بعد از نماز به او گوشزد کرد که با این کارش در نماز دیگران اشکال ایجاد می کند. و با مادر بزرگش از این صحبت کرده بود که می ترسد که نمازش باطل شده باشد چون بین دو بزرگتر کودکی ایستاده است. مادر بزرگ وقتی نتوانست او را راضی کند از دخترک خواست که در صف بعد بایستد. ولی صف پشتی را کودکان تشکیل داده بودند و اغلب درست نماز را نمی خواندند یعنی بلد نبودند. آن دختر از همه آنها بزرگتر بود.
مادربزرگ در گوش او گفت این ماموریت را به او می دهد تا به آن بچه ها نماز خواندن درست را یاد بدهد چون آنجا بزرگتری نیست انها شیطنت می کنند و او می تواند به عنوان بزرگتر کنار آنها باشد.
دخترک ناراحت شده بود ولی خود را به آن راه زد و به حرف مادر بزرگش گوش کرد. بعد از نماز عشا، که دعا خوانده می شد با بچه ها مشغول بازی شد. در مسجد معمولا بچه های زیادی می آمدند. فضا بزرگ بود و می شد کمی دوید و بازی کرد. چون نماز تمام شده بود می توانستند سر و صدا هم داشته باشند و این بازی را بیشتر دلچسب می کرد.
همان پیرزن رو کرد به بچه ها و گفت: سر و صدای شما من را اذیت می کند. اگر ساکت باشید به شما شکلات خواهم داد. و دست در کیفش برد و کیسه ای شکلات از آن درآورد.
بچه ها با خوشحالی به سمت او دویدند. او به هر کدام دو شکلات داد ولی دست دخترک خالی ماند. او فقط نگاه خشمگینی به دختر انداخت و رویش را برگرداند.
دختر بزرگتر از همه بچه ها بود خود را نگه داشت تا گریه نکند ولی بعد از آن دیگر دوست نداشت …