مدارس بنگاه اقتصادی باز کرده اند؟!

روزنامه امین
سرمقاله
وحید خدادادی/روزنامه نگار

موسم ثبت نام مدارس است و باز روز از نو و روزی از نو! امسال ثبت نام تحت تاثیر کرونا رنگ و بوی دیگری دارد.
هنوز تکلیف بازگشایی مدارس آن گونه که باید مشخص نیست و آخرین خبر در این خصوص حضور یک در میان دانش آموزان در مدارس است که بی شک اثرات آموزشی خاص خودش را خواهد داشت.
در این بین چالش همیشگی اخذ شهریه هم قوز بالای قوز است و داستانی تکراری به بلندای همه این سالها! طبق قانون به جز حق بیمه و هزینه کتاب های درسی مدارس مجاز به اخذ هیچ گونه وجه اضافی از والدین نیستند!
مضاف بر این اصل ۳۰ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران صراحتا تاکید می کند که دولت موظف است وسائل آموزش وپرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسائل تحصیلات عالی را تا سرحد خود کفائی کشور به طور رایگان گسترش دهد. بخش اول این قانون که مربوط به دانش آموزان و تحصیلات رایگان برای همه آنان تا پایان دوره متوسطه یعنی اخذ مدرک دیپلم است، عمدتا تنها روی کاغذ موجودیت دارد و آن چه در واقعیت رخ می دهد، داستان دیگری است که بعضا به درگیری بین والدین و مسدولان مدارس نیز منجر می شود.
بهانه های همیشگی از خدمت هزینه های جاری مدارس باعث شده تا آنان در ظاهر و با کلید واژه کمک به مدرسه که البته ماهیت دل بخواهانه دارد، ارقامی را از والدین اخذ کنند که بعضا مقدار آن سنگین و امکان ادامه تحصیل را در مواردی برای خانواده های کم بضاعت با چالش جدی روبرو می کند. هر چند در ظاهر ستادهایی در بحث نظارت تشکیل یافته ولی گزارشات میدانی حاکی از ادامه روند سال های قبلی است و با وضعیت خاص اقتصادی حاکم بر کشور عملا امکان تامین این مبالغ برای برخی نزدیک به محال است. مدارس نیز که قبلتر این کمک به مدرسه اجباری را در خفا انجام می دادند، گزک به دستشان افتاده و با بهانه نبود بودجه کافی پروسه اخذ شهریه را جزوی رسمی از مراحل ثبت نام قرار داده اند!
بحث شهریه های مدارس غیر دولتی که مجالی جداگانه می طلبد از آن روی که مبالغ رد و بدل شده در این داد و ستد آموزشی بعضا به اندازهای کلان است که برای ما طبقات ضعیف امکان شمردن صفرهای آن سخت می نماید. با این که رسما اعلام شد که بنا به تعطیلی مدارس در پی شیوع کرونا بایستی بخشی از شهریه به والدین عودت داده شود، عملا چنین اتفاقی رخ نداد و تا قران آخرش را نگیرند، ول کن ماجرا نبودند. اخیرا هم بخش استانی خبرگزاری مهر از درخواست ۵۰۰ هزار تومانی مدیر یکی از مدارس تبریز خبر داد که در نوع خود جالب توجه بود. مسئولان آموزش و پرورش در ظاهر و پیش چشم رسانه ها از غیر قانونی بودن این نوع رفتارها سخن می گویند و از برخورد جدی با آن صحبت می کنند ولی واقعیت بیرونی دو گمانه را پیش چشم افکار عمومی ترسیم می نماید.
یا مسئولان آموزش و پرورش تمام حقیقت را نمیگویند و آنچه بر زبان دارند مصرف رسانه ای دارد و در خفا مسئولان مدارس را وادار به اخذ این وجوه مینمایند! یا مدارس نیز همانند بسیاری از نهادهای دیگر بنگاه اقتصادی به راه انداخته اند و به صورت جزایر مستقل قدرت و تصمیم گیری عمل میکنند و گفته های مسئولان هم باد هواست. هر کدام از این دو مورد که صادق باشد، بایستی به حال سیستم آموزشی تاسف خورد و گفت که وقتی که متولی امر آموزش چنین کند، تکلیف سایر بخش ها هم روشن است و انتظار دیگری از سایرین نیست وقتی فرهنگیان مرام بازار در پیش گیرند و کاسب کاری کنند می شود داستان ضرب المثل آن که بگندد…