ما فقط یک زمین داریم!

سعیده پیرایش
رفته بودیم گردش! خیلی طول کشید تا جای مناسبی را برای اتراق پیدا کنیم. همه جا پر از زباله بود و بوی بدی می آمد. کنار رودخانه که بدتر بود.
بالاخره جایی را پیدا کردیم! بعد از این که زیر انداز را پهن کردیم و وسایل را آوردیم آقایان مشغول آتش روشن کردن برای کباب شدند و ما خانمها وقت داشتیم که دوری در اطراف بزنیم و چند عکس یادگاری بگیریم.
تازه متوجه دور و اطراف شدم. اینجا از همه جا تمیزتر بود ولی باز هم زباله جا به جا ریخته شده بود. از پلاستیک مواد خوراکی گرفته تا پوشک کثیف بچه و اشغال میوه و غذا و حتی نان!
به رودخانه و درختان اطرافش نگاه کردم. چقدر زشت به نظر می رسیدند. کیسه ها روی آب به شاخه های درختان گیر کرده بودند و راه آب را بسته بودند به خاطر همین آبراه جدیدی شکل گرفته بود و زمین خیس بود. روی همین آبراه هم کلی زباله بود.
کمی آن طرفتر گله ای کوچک از گزار وحشی پیدا شد. آنها پوزه خود را درون زباله ها کرده بودند و دنبال غذا می گشتند. با دیدن ما راهشان را کشیدند و رفتند.
وقتی از دور به این جای سرسبز نگاه می گردم دلم می خواست زودتر از ماشین پیاده شوم و بگردم ولی حالا اصلا آن را زیبا نمی دانستم.
پیشنهاد دادم بیایید زباله ها را جمع کنیم ولی نه تنها با حرفم به شدت مخالفت شد که مانع خودم هم شدند که دست به آنها نزنم. سعی کردم حداقل خود ما چیزی به آن زباله ها اضافه نکنیم. که این کار هم به نظر همراهانم مسخره بود. آنها می گفتند آب که از سر گذشت چه یک وجب چه صد وجب! ولی ما می توانستیم کار بهتری بکنیم.