مامان

سعیده پیرایش
مامااان…!
این را که شنیدیم در جا ساکت شدیم. همه به طرف صدا برگشتیم. با اضطراب بلند شدیم و به اطراف نگاه کردیم.. بالاخره منبع صدا را پیدا کردیم. دور و بر آنها خلوت بود وکمی با ما فاصله داشتند.
با دقت که نگاه کردیم دختر ۱۴ -۱۵ ساله ای دیدیم که توسط دو پسر قوی هیکل که ظاهر نامناسبی هم داشتند تهدید می شد. پسر ها می خندیدند و دختر بیچاره نمی دانست به کجا فرار کند. بی اختیار فریاد زده بود: مامان! و این پسرها را بیشتر خندانده بود.
بدون فکر به سرعت به سمت آنها دویدم. دستم را جلوی دختر دراز کردم و او را به سمت خودم کشیدم و با عصبانیت به پسرها خیره شدم.
یکی از آنها پرسید: تو مادرشی؟
گفتم: بله و شما؟
پسر دیگر دست او را کشید: بیا برویم! و بعد با حالت معذرت خواهی گفت: ما کاری نداشتیم. داشتیم شوخی می کردیم.
با عصبانیت گفتم: شوخیتونو کردین حالا برین!
آن دو که رفتند دست دختر را رها کردم. پرسیدم: تنها اینجا چکار می کنی؟
با گریه گفت: فکر نمی کردم اینجا اینقدر خلوت باشد. خدا شما را رساند. نمی دانم می خواستند چکار کنند. خانواده ام کمی پایین تر هستند.
او را همراهی کردم تا بتواند خانواده اش را پیدا کند مادر و پدرش به سمت ما می آمدند. بعد به سمت دوستانم برگشتم. آنها من را مواخذه کردند که می توانست برای خودم هم بد شود. چون ممکن بود آن دونفر آدم های خطرناکی باشند و بلایی سر خود من هم بیاورند.
اصلا به این قسمت ماجرا فکر نکرده بودم. در آن لحظه آن دختر، دختر خود من بود و باید از او محافظت می کردم. جای فکر کردن نبود. نمی دانم شاید باید بیشتر با احتیاط عمل می کردم!