صدا و سیما بس کن!

نسیبه پیرایش
دوازده روز ایستادگی ملت ایران در مقابل رژیم خونخوار صهیونیستی، در حالی که ایران، پر قدرت، صحنه همدلی و همراهی و آشتی ملی ایرانیان بود، بودند نهادها و سازمان هایی مثل همین سازمان صدا و سیما که از همان ابتدا سازشان ناکوک بود.
صدا و سیما در هنگام یکی از بحرانی ترین اتفاقات قرن اخیر هیچ چیزی برای گفتن نداشت. نه به سرعت در جریان کم و کیف اخبار قرار گرفتیم. نه یک برنامه درست تحلیلی در اوج اضطراب و نگرانی دیدیم نه شاهد حضور افراد تاثیرگذار در آن بودیم. حتی برخی اخبار و بیانیه‌ها را از افراد مختلف هم سانسور می کرد و نادیده می گرفت. حالا با پایان تجاوز، مدیران این سازمان برخی ملاحظات دوران جنگ را هم آرام آرام کنار می‌گذارند و به قولی به تنظیمات کارخانه باز می‌گردند. دست رد به سینه افراد می‌زنند، شروع به فحاشی و هتاکی روی آنتن زنده می‌کنند. سیاسی کاری و رویکردهای جناحی‌شان را هم به روال سابق بازگردانده، دوقطبی سازی را از نو آغاز کرده‌اند.
در اوج جنگ ایران با رژیم صهیونیستی، رضا رشیدپور، یکی از مجریان مطرح که سابق بر این در صدا و سیما هم برنامه‌های پرمخاطبی اجرا کرده بود در توئیتی اعلام کرد حاضر است برنامه‌ای گفت‌و‌گو محور متناسب با شرایط خاص و حساس کشور بسازد. برنامه‌ای که از حضور روان شناسان و جامعه شناسان استفاده کند و پای درد دل مردم خصوصاً نسل زد بنشیند. پیشنهادی که موافقت مدیران صدا و سیما را گرفت اما موفق به عبور از سد وحید جلیلی قائم مقام رئیس صدا و سیما نشد تا رشیدپور برنامه‌اش را به پلتفرم فیلیمو ببرد.
میثم نیلی (مدیر سایت رجانیوز) تنها چند ساعت بعد از آتش بس با رژیم اسرائیل روی آنتن زنده صراحتا دستگاه دیپلماسی کشور را تخریب کرد.
حالا این اوضاع واکنشهای بسیاری را به دنبال داشته است. سید محمد علی ابطحی فعال سیاسی به سخنان قائم مقام رئیس صدا و سیما واکنش نشان داد: آقای وحید جلیلی، آنتن‌دار این روزهای صداوسیما فرموده‌اند از ما می‌خواهند اسم خدا و پیغمبر را نیاوریم. فرافکنی می کنید. ‏چیزی که از صدا وسیما انتظار می‌رود این است که به غیر از پایداری‌ها که همیشه روی آنتن هستند، به مردم و سایر اندیشه ها و تحلیل ها که‌ در این‌جنگ‌ پای ایران ایستادند هم وقت بدهید. کاری که شروع شده را ادامه دهید ‏و تابلوی انسجام ملی بشوید.‏ این مردم در این جنگ بنام‌ خدا و ایران ایستادگی کردند.‏ وقتی خواست حذف نام خدا و پیغمبر را مطرح می‌کنید یعنی بهانه جویی می کنید دوباره صدا و سیما را برگردانید به همان که بود. حرمت صدا وسیما و کارمندان مظلومش که در انفجار غیر انسانی آسیب دیدند را فدای جهت گیری های سیاسی نکنید. ‏همین.
روزنامه شرق هم نوشت: «اگر قرار است در جنگی که بر اثر تجاوز بیگانه ایجاد شده است، ملت حاضر باشد و ایستادگی کند، رسانه مکلف است سیاست کاری خود را بر اساس همان تنوع ملی تنظیم کند‌ تا از این طریق برای ملت مرجعیت خبری داشته و اعتماد آنان را برای توسعه ایستادگی ملی جلب کند. رسانه ملی در جنگ ۱۲ روزه در ادامه سیاست‌های چند سال اخیر به این تنوع ملی کمترین اهمیتی نداد. حتی از انتشار خبر بیانیه‌های جداگانه مهدی کروبی، سیدمحمد خاتمی، حسن روحانی و… که حاوی محکومیت تجاوز رژیم اسرائیل و دفاع از کشور بودند‌ هم خودداری کرد.»
مهدی کوهیان کارشناس رسانه هم معتقد است: «مرجعیت رسانه‌ای با اعتماد ساخته می‌شود و این اعتماد از اجرای اصول قانون اساسی آغاز می‌شود. مشخصاً اصل ۱۷۵ قانون اساسی که صداوسیما را ملزم به رعایت آزادی بیان، پذیرش نظارت مشترک سه قوه و انتشار دیدگاه‌های مختلف می‌داند. اگر همین اصل اجرا می‌شد، اگر رسانه ملی «ملی» بود، اگر مردم آن را خانه خود می‌دانستند، دیگر هیچ ایرانی ناچار نمی‌شد برای دیدن «چهره‌ای دیگر» از واقعیت، به رسانه‌ای پناه ببرد که در بزنگاه تاریخی، پشت به مردمش کرده است. رسانه‌ای که از درون خانه‌ها سانسور را پمپاژ می‌کند، نه می‌تواند اعتماد بسازد، نه مرجع باشد. راه بازسازی، فقط از مسیر آزادی، شفافیت و چندصدایی می‌گذرد. وقتی رسانه داخلی صدای مخالف را دشمن بداند، دشمن واقعی، در لباس رسانه، اعتماد مردم را خواهد دزدید و این خطر، از هر موشکی سهمگین‌تر است.»
و در نهایت مازیار وکیلی نوشت: «جامعه امروز در کنار توان موشکی و نظامی که حافظ مرز‌ها و منافع ملی ایران است، بیشتر از هر چیز به وفاق نیاز دارد. وفاقی که ظاهراً وحید جلیلی و جریان سیاسی منتسب به او از درک آن عاجز هستند. اگر خواهان این هستیم که ملت ایران همیشه حضور پرشوری در صحنه داشته باشند. باید ملی نگاه کنیم. صدا و سیما هم اگر ادعای ملی بودن دارد باید همه مردم ایران را با تمام عقاید متنوعی که دارند در قاب خود جا دهد.»