شرافت
در را که باز کرد تصمیم خودش را گرفته بود. آن زن را نمی خواست. زن دیگری را مد نظر قرار داده بود. مساله فقط بچه شان و البته مهریه همسرش بود. باید کاری می کرد که زن راضی شود مهریه اش را ببخشد.
سعیده پیرایش
در را که باز کرد تصمیم خودش را گرفته بود. آن زن را نمی خواست. زن دیگری را مد نظر قرار داده بود. مساله فقط بچه شان و البته مهریه همسرش بود. باید کاری می کرد که زن راضی شود مهریه اش را ببخشد.
نقاط ضعف او را خیلی خوب می شناخت. اول آبرو و بعد فرزندشان.
نمی توانست او را به بی آبرویی متهم کند. زن جوری زندگی می کرد که هیچ شبهه ای در پاکی اش نباشد. پس می ماند فرزند. او را گروگان گرفت. چند وقتی که نتواند فرزندش را ببیند به هر کاری تن می دهد.
ولی زن هم تصمیم خودش را گرفته بود. نمی توانست بیش از این غرور خود را لگدمال کند. تصمیم گرفت صبر کند.
هر لحظه، هر حرفی و هر حرکتی می توانست اشک او را در بیاورد ولی در تصمیمش راسخ بود. روزها نتوانست حتی صدای فرزند عزیزش را بشنود ولی باز صبر کرد.
مرد که توقع این همه صبر زن را نداشت کم آورد. بچه داری آن هم در حالی که باید سر کار بروی و به قرار و مدارت برسی کار سختتری است. مجبور شد فرزند را به مادر تحویل دهد.
پس شروع کرد به کارهای دیگر؛ وکیل گرفت و همه اموالش را به نام دیگران زد. تا از شر مهریه خلاص شود. ولی در نهایت هیچ چیز عوض نشد او تا پایان عمرش مجبور به تامین مهریه زن بود. هر چند کم کم ولی بالاخره باید آن را می پرداخت.
حالا او مانده بود با ظلم مضاعفی که در حق آن زن و البته فرزند خودش کرده بود.
نظرات و تجربیات شما
