سال جدید چگونه آغاز شد؟

نسیبه پیرایش
روزهای پایانی سال ۱۴۰۳ را با خبر محقق شدن رفع حصر مهدی کروبی پس از ۱۴ سال به پایان بردیم. حسین کروبی، فرزند مهدی کروبی، با لحنی روشن و قاطع اعلام کرد که حصر پدرش رسماً به پایان رسیده است. او همچنین از رفع حصر قطعی میرحسین موسوی تا پایان فروردین ۱۴۰۴ خبر داده و تأکید کرده که دیگر هیچ مأموری در محل سکونت این دو شخصیت سیاسی حضور نخواهد داشت. این خبر نه‌تنها یک تحول بزرگ در وضعیت این دو نفر، بلکه نقطه عطفی در تاریخ جمهوری اسلامی ایران خواهد بود.
اما سال جدید را با خبر تجمعات ارومیه‌ای‌ها و بازتاب گسترده‌ی آن در شبکه‌های مجازی آغاز کردیم. ماجرا از مراسم نوروزی در روز‌های پایانی سال ۱۴۰۳ و روز اول فروردین سال ۱۴۰۴ آغاز شد. برخی کرد‌های ساکن ارومیه، مانند هر سال، جشن نوروز را سنتی برگزار کردند. این مراسم که ظاهراً با مجوز رسمی انجام شده بود، با شعار‌هایی از سوی عده قلیلی از شرکت‌کنندگان همراه شد که رنگ‌وبوی پان‌کردی داشت، از سویی، همزمانی این جشن با ایام ماه مبارک رمضان و به‌ویژه روز ۲۱ رمضان، شب شهادت امام علی (ع)، که برای شیعیان از اهمیت مذهبی برخوردار است، حساسیت‌هایی را در میان برخی گروه‌های مذهبی شهر برانگیخت. تجمع اجتماع علویان در روز دوم فروردین ۱۴۰۴ در ارومیه برگزار شد و به سرعت به یکی از جنجالی‌ترین رویداد‌های اخیر این شهر تبدیل شد. کاربران در پلتفرم‌هایی مانند X، به شدت به این تجمع واکنش نشان دادند. برخی آن را پروژه‌ای برای ایجاد تفرقه میان کرد‌ها و ترک‌ها دانستند، در حالی که دیگران از افزایش فضای تنش‌آلود در کشور ابراز نگرانی کردند.
اما شاید مهمترین خبر در روزهای ابتدایی سال جدید مربوط به متحصنین حجاب و برخورد پلیس با آنها و در نهایت تصمیم شورای عالی امنیت ملی بود که در اقدامی بجا و منطقی و خردورزانه و موافق امنیت کشور، اجرای قانون عفاف وحجاب را تعلیق (بخوانید برای همیشه منتفی) کرد. رفتار و گفتار زشتی که از سوی متحصنین در برابر مجلس شاهد بودیم موید برخورد صحیح پلیس است. زنی که تهدید به خودکشی کرد و قطعا الان سر و مر و گنده دارد زندگی اش را می کند یا دیگری که خود را مجروح می کند تا با مظلوم نمایی، پلیس را مقصر جلوه دهد، پشت پرده رسوا و زشت این اقدام را برملا می کند. اما قطعا آنچه بیشتر از ملغی کردن قانون عفاف و حجاب به جامعه سود می‌رساند، اخراج آن گروه از نمایندگان بددهن و بی‌اخلاق مخل امنیت‌جامعه است. این اقدام نه تنها با واکنش مثبت و گسترده مردم مواجه می‌شود، که روان جامعه را در شرایط بحرانی کنونی به سمت آرامش خواهد برد و مجلس را نیز به اتخاذ رویکردی متعادل هدایت خواهد کرد.
اما رهبری سال جدید را سال سرمایه‌گذاری برای تولید نامگذاری کردند. امسال نهمین سالی است که رهبر انقلاب شعار سال را شعاری اقتصادی انتخاب کرده‌اند و این نشانه مهم بودن اقتصاد نسبت به سایر موضوعات است. اما اگر بخواهیم بی‌تعارف صحبت کنیم هیچگاه این شعار‌ها محقق نشده‌اند، ایشان همواره بر تولید و رشد اقتصادی تاکید دارند اما هر سال بیش از سال گذشته اوضاع اقتصادی بغرنج‌تر می‌شود و گروه بیشتری از مردم به خط فقر و زیر آن سقوط می‌کنند. کارشناسان درباره چرایی عدم محقق شدن شعارهای سال های اخیر، مهمترین عامل را تحریم‌های اقتصادی می‌دانند. تحریم‌هایی که سیاستگذار را مجبور به اتخاذ تصمیم‌های لحظه‌ای و هیجانی می‌کند و راه را برای برنامه‌ریزی‌های بلندمدت می‌بندد و مانع از واردات مواد اولیه و ماشین‌آلات صنعتی به کشور می‌شود. مذاکره برای رفع تحریم‌ها که یکی از شعارهای انتخاباتی مسعود پزشکیان بود، با تشخیص رهبری منتفی شد و با نامه نگاری‌هایی که ترامپ آغاز کرد فعلا در شرایط خوف و رجا قرار داریم و انتظار می رود سال پرماجرایی را در پیش داشته باشیم. در هر حال تحقق شعار سال با وجودی که ایران با چالش‌هایی نظیر تورم بالا، نرخ ارز نوسانی، مشکلات نقدینگی، موانع سرمایه‌گذاری و نیز ضعف زیرساخت‌ها روبه‌روست و مهمتر از همه وزارت اقتصادی که بدون وزیر اداره می شود، نیازمند راهکارهای عملیاتی است. راهکارهایی که اگر در جهت منافع ملی و به دور از سیاسی کاری دنبال شوند، تحقق آن دور از انتظار نخواهد بود.