دکتر یونسی در آزمون اعتماد عمومی

یادداشت/

به گزارش امین،چهارم آذرماه ۱۴۰۳ بود که “دکتر مهدی یونسی رستمی”با رأی هیئت وزیران به عنوان استاندار مازندران در دولت چهاردهم معرفی و در تاریخ دهم آذر با حضور وزیر کشور و دریافت حکم، رسماً سکان مدیریت ارشد اجرایی استان را در دست گرفت.

از نخستین روزهای انتصاب دکتر یونسی به‌عنوان استاندار مازندران، همواره در پی فرصتی بودم تا به‌عنوان یک شهروند و فعال رسانه‌ای، رضایت‌مندی خود را از این انتخاب ابراز کنم. انتشار ویدئویی از بیانات اخیر ایشان، فرصتی فراهم کرد تا چند نکته را، با کمال انصاف و صداقت، یادآور شوم. پیش از بیان نکات اصلی، ذکر مقدمه‌ای کوتاه خالی از لطف نیست.

با آغاز به کار دولت چهاردهم، زمزمه‌هایی از تغییر استانداران به گوش رسید. مجامع مشورتی مسئول معرفی گزینه‌ها در استان‌ها  شدند .و اما در مازندران در میان گزینه‌ها نام دکتر یونسی به‌عنوان یکی از چهره‌های شاخص برای استان مازندران مطرح شد؛ نامی آشنا نه فقط برای سیاسیون بلکه برای اقشار مختلف مردم. سابقه‌ی پزشکی، ریاست دانشگاه علوم پزشکی و عملکرد رضایت‌بخش در مسئولیت‌های پیشین، موجب شده بود حتی آن دسته از مردم که به رئیس‌جمهور منتخب رأی نداده بودند نیز، نسبت به ایشان نظر مثبتی داشته باشند.

در همان ایامی که استانداران بسیاری از استان‌ها معرفی شده بودند و مازندران در انتظار تعیین سکاندار خود بود، خبری غیررسمی در یکی از کانال‌های تلگرامی شرق استان مبنی بر انتصاب دکتر یونسی منتشر شد. با اینکه هنوز خبر رسمی نبود و در هیچ کانال خبری دیگری این خبر بازنشر نشده بود؛ با اطمینان آن را بازنشر کردم، در حالی که نام‌های دیگری در رسانه‌های محلی و در گمانه‌زنی‌ها مطرح بودند تا در افکار عمومی شانس بیشتری برای انتصاب برای آنها تعریف شود.

بازخوردها پس از بازنشر خبر مذکور جالب بود؛ برخی از کسانی که امروز در حلقه‌ی نزدیکان و حامیان ایشان هستند، آن زمان با ارسال پیام، این خبر را تکذیب و انتخاب ایشان را نقد می‌کردند!

باورم این بود که سیاست‌زدگی، مانعی جدی برای رشد مازندران است و مدیری سیاست‌زده، آفتی بزرگ‌تر. از این رو، مشتاقانه منتظر بودم تا دکتر مهدی یونسی رستمی از میان گزینه‌ها در خبر رسمی دولت، به‌عنوان استاندار مازندران معرفی شود. از دیدگاه یک فعال رسانه‌ای، به ظرفیت‌های انسانی، تخصصی و اخلاقی ایشان باور داشتم؛ پزشکی که سال‌ها مرهم‌گذار دل‌های دردمند مردم بوده و برای نسلی مانند ما، که هنوز به سوگند پزشکی، دانش و فداکاری ایمان دارد، این انتخاب نویدبخش بود. نه تنها به‌عنوان مدیری فراجناحی، بلکه انسانی که در طبابت، امید را به بیماران زیادی بازگردانده است.

اکنون که نزدیک به شش ماه از آغاز مسئولیت ایشان گذشته، معتقدم دست تقدیر انسانی آگاه به رنج مردم را در جایگاهی خطیر قرار داده است.

به‌عنوان یکی از فرزندان این استان و با تکیه بر تجربه‌ی رسانه‌ای، لازم دیدم نکاتی را یادآور شوم.
این یادداشت کوتاه، به بهانه‌ی گذشت نزدیک به شش ماه از آغاز مسئولیت دکتر یونسی و در پی اظهارات اخیر ایشان، با نگاهی منصفانه، محترمانه و صادقانه نگاشته شده؛ نگاهی به برخی مباحث که انتظار می‌رود مورد توجه والی استان قرار گیرد.

نخست آنکه، استان ما با چالش‌های جدی روبه‌رو است؛ پروژه‌های نیمه‌تمام، صنایع خاموش، کشاورزی آسیب‌دیده، محیط‌زیست تهدیدشده و زباله و کمبود طرح‌های ملی اثربخش.

برای خروج از این وضعیت، مدیران استان باید دل در گرو خدمت داشته و از اسارت در خطوط و حواشی سیاسی بپرهیزند.

همان‌گونه که استاندار محترم اخیراً در یکی از جلسات با صراحت عنوان کردند:
«من دنبال خطوط سیاسی نیستم؛ تا حالا هم که آمده‌ام، یک کلمه سیاسی صحبت نکرده‌ام. ما آمده‌ایم کار کنیم. زمانی موفق هستیم که مردم از عملکرد ما رضایت نسبی داشته باشند… اگر به این نتیجه برسم که نمی‌توانم، یک دقیقه هم نخواهم ماند.»

از ایشان انتظار می‌رود که در جایگاه  مقام عالی دولت  و بالاترین مقام اجرایی در استان، اجازه ندهند توصیه‌ها، رفاقت‌ها و مماشات‌های سیاسی و اداری، مسیر عدالت و کارآمدی را منحرف سازد. سزاوار است که از این فرصت کوتاه خدمت، یادگاری نیک برای خود و تحولی امیدبخش برای استان به‌جا گذارند.

دکتر یونسی قریب به شش ماه است که ردای طبابت را با قامت مدیریت استانی پرظرفیت و البته پرچالش، تعویض کرده‌اند. جامعه نیز حق دارد انتظار داشته باشد این بار نیز، درمانی در راه باشد؛ درمانی برای زخم‌هایی که سال‌هاست درمان‌ناپذیر مانده‌اند.

باشد که در پایان این مسیر، مردم مازندران با احترام و افتخار بگویند:
«همان‌گونه که در پزشکی نجات‌بخش بود، در مدیریت نیز نجاتگر آینده‌ی استان شد.»

فائزه نصرتی- خبرنگار و فعال فضای مجازی