درباره ماجرای کوی دانشگاه تهران

نسیبه پیرایش
قتل امیر محمد خالقی دانشجوی جوان دانشگاه تهران که چهارشنبه شب در کوی دانشگاه کشته شد، جامعه و به طور خاص دانشجویان را تحت تاثیر قرار داد. اعتراضاتی که در پی این رخداد تلخ شکل گرفت و نحوه مواجهه مسئولان با آن حالا به یک موضوع داغ رسانه‌ای تبدیل شده است.
ماجرا از آن جا شروع شد که در پی وقوع حادثه و جان باختن دانشجوی جوان، دانشجویان در اعتراض به امنیت کوی دانشگاه تجمع کردند. آنها فضای اطراف دانشگاه را امن نمی‌دیدند و خواستار نظارت و کنترل بیشتر نیرو‌های انتظامی در این خصوص بودند. در ادامه عملکرد نیرو‌های حراستی و لباس شخصی‌ها موجب تشدید اعتراضات شد. در این میان رئیس دانشگاه تهران به میان دانشجویان رفت تا آنها را به آرامش دعوت کند و برای امنیت بیشتر آنها از مراجع مختلف درخواست کمک کند.
سیدحسین حسینی، در جمع دانشجویان گفت: «دانشگاه تهران همیشه از این اتفاقات ضربه خورده است، از جمله اتفاق مهم ۱۸ تیر که غم آن هنوز در دل ما باقی مانده و داغ بزرگی را بر دل دانشگاه تهران گذاشته است که به این زودی‌ها پاک نخواهد شد. عامل اصلی اتفاقات کوی دانشگاه در ۱۸ تیر و اتفاقات امروز، نیرو‌های لباس شخصی هستند.»
در ادامه شاهد حمله اکانت‌های سایبری و برخی رسانه‌ها به رئیس دانشگاه هستیم. روزنامه جوان با انتقاد از مواضع حسینی، سرپرست دانشگاه تهران در جریان اعتراضات اخیر، ضمن اشاره به تلاش اپوزیسیون خارج نشین برای موج سواری روی این رخداد تلخ، به نحوه مواجهه حسینی با این ماجرا پرداخته و نوشته: «این سخنان یادآور نوع برخورد امثال مصطفی تاج‌زاده با وقایع کوی دانشگاه تهران در سال ۷۸ است که به جای آرام کردن فضا بر خاکستر آن دمیدند تا آتش شعله‌ورتر شود!»
بسیاری از کارشناسان و مسئولان با اشاره به حوادث ۱۸ تیر بر این مهم تاکید دارند که باید عبرت گرفت و خطای مشابهی نکرد. برخی نیز کلا اعتراضات شکل گرفته را مشکوک تلقی کرده و مثل همیشه به عوامل خارجی نسبت می‌دهند! مثلا روزنامه کیهان در شماره امروز خود اشاره به لباس شخصی‌ها را «جفنگ» خوانده است!
عبدالله گنجی، فعال رسانه‌ای اصولگرا نیز در شبکه اجتماعی ایکس نوشته: «تحلیلم برای قتل دانشجو این است. قتل دانشجو در حاشیه دانشگاه تهران را به دلایل ذیل صرفا با هدف سرقت محض نمی‌دانم.
– زمان و زمینه در کانتکس ترامپ جهت شورش اجتماعی در ایران است
– جوان (تحریک زا)
– دانشجو (تحریک زا)
– سنی (تنش قومی- مذهبی)
– رفتار‌های نامتعارف بعد از آن به عنوان پیامد‌ها
– علت قتل دانشجو به دلیل دزدی بی سابقه است. لااقل بنده مصداقی نیافتم.»
در مقابل رویداد ۲۴ نوشت: «واقعیت این است که مسئولیت امنیت شهروندان با نیروی انتظامی است و نیروی انتظامی اگر به وظایف خود و هشدار‌های پیش گفته شده دانشجویان عمل می‌کرد، امروز وضعیت چنین نبود. با این حال به جای باز کردن این گره با دست، چرا قرار است آن را با دندان سخت باز کنید؟ چرا به جای حضور سرداررادان و دادن اطمینان به دانشجویان برای ایجاد امنیت بیشتر، از لباس شخصی‌هایی استفاده می‌کنید که با یک شعار کوچک تحریک میشوند و ممکن است با فراخواندن دیگر دوستانشان بار دیگر وقایع تلخی همچون کوی دانشگاه و اتفاق دانشگاه شریف در سال ۱۴۰۱ را رقم بزنند؟»
اما محمدعلی ابطحی در روزنامه اعتماد نوشت: «ماجرای قتل اخیر یک دانشجوی ۱۹ساله در کوی دانشگاه به نظرم بیشتر به بحث‌های امنیت باز می‌گردد تا موضوعاتی که به مسائل دانشگاهی مرتبط است. معتقدم این رخداد از اساس با ماجرای ۱۸ تیر ۱۳۷۸ متفاوت است. اتفاقی که مطرح است، حمله ۲ زورگیر است به یک فرد رهگذر که اتفاقا فرد مورد تهاجم دانشجو بوده است. این دانشجو می‌توانست هر شغل دیگری هم داشته باشد. تا این مرحله بیشتر مسوولان امنیتی، قضایی و پلیس باید به ابهامات پاسخ بدهند. لازم است فضای شهر بیشتر امن شود. طبیعتا در این فضاها ممکن است جریاناتی هم وارد شده و مانند همیشه سوءاستفاده کنند. مانند جریانات خودسر که در سابقه‌های تاریخی معمولا رخدادهای مرتبط با دانشگاه‌ها را منحرف کرده و آن را از روند عادی خود خارج می‌کردند.
البته با دستورات و قول‌هایی که رییس‌جمهور داده، با پیگیری‌هایی که وزیر علوم انجام می‌دهد و تعهدات و قول‌هایی که برای امنیت بیشتر اطراف دانشگاه و کلیت شهرها داده شده، امیدواریم دیگر شاهد یک چنین اتفاقات تلخی نباشیم.»
در پایتخت ابتدا گروهی آدم سیاست زده سریع ماجرا را امنیتی می کنند و دست توطئه دشمنان را از آن بیرون می آورند، در ادامه گروهی دیگر هم خیلی سریع مشتی اراذل و اوباش را سراغ مردم عصبانی و داغدیده می‌فرستند تا با تحریک آن‌ها یک اعتراض مدنی را تبدیل به یک بحران سیاسی و امنیتی کنند و در نهایت با کش دادن ماجرا و افزودن به ابعاد آن نانشان مدت‌ها در روغن باشد.
اما به قول سید عبدالجواد موسوی «آدم منصف و حق طلب به جای آدرس اشتباهی دادن اتفاقا باید حواسش باشد که در چنین مواقعی خون بی‌گناهی هدر نرود و یک مطالبه به حق خرج حرمله بازی اهل سیاست نشود.»