درباره حمایت دوباره خاتمی از پزشکیان

در عین حال حجم انتقادات سید محمد خاتمی را هم که از همان ابتدا حمایت خود را از پزشکیان اعلام کرده بود، وارد میدان کرد تا شاید این فضای ملتهب را آرام کند و جلوی حملات اصلاح طلبانه و زودهنگام به پزشکیان گرفته شود. خاتمی که روز دوشنبه (۲۲ مرداد ماه) در جمع مشاوران خود سخن می‌گفت، در واکنش به فضای سیاسی و رسانه‌ای ایجاد شده نسبت به فهرست پیشنهادی پزشکیان به مجلس، خواستار درک موقعیت پیچیده و خطیر کنونی و برخورد واقع‌بینانه و مبتنی بر اطلاعات درست و انصاف در قبال آنچه که رخ داده و رخ خواهد داد، شد.
رئیس دولت اصلاحات همچنین تاکید کرد؛ «همه خیرخواهان کشور و ملت نباید مواضع اصولی خود را برای اصلاح رویه‌های غلط حکمرانی از یاد ببرند.»
با این حال او تاکید کرد که قرار نیست فضای نقد علیه دولت چهاردهم بسته شود و گفت: «باید نگاه انتقادی و البته خیرخواهانه‌ی خود را نسبت به دولت داشته باشند؛ ولی از هر برخورد هیجانی و غیرمنصفانه و شتابزده با مسائل که ناشی از اتکاء به داده‌های نادرست و یا ناتمام و ذهنیت‌ها و قضاوت‌های پیشینی و عدم توجه به پیچیدگی‌های امور و آینده‌نگری است خودداری کنند. راه اصلاح راه دراز و پر فراز و نشیبی است و هرگامی که در این راه برداشته شود مغتنم است.»
در این باره خبرآنلاین نوشت: «یک علت ورود زود هنگام خاتمی به انتقادات از کابینه پزشکیان را باید در شور و شعف ایجاد شده در اردوگاه تندروها و رقبای انتخاباتی پزشکیان نیز جستجو کرد، آنها که طی هفته های بعد از انتخابات در شوک شکست بودند و حال با بالا گرفتن نقدها به دولت جدید فضا را برای تاخت و تاز علیه پزشکیان و دولتش فراهم دیده اند.
از سوی دیگر خاتمی شرایط و مقطع فعلی که دولت پزشکیان روی کار آمده را به خوبی می‌شناسد و می داند پزشکیان بدون لابی و همراه کردن هسته سخت قدرت قادر به عملیاتی کردن وعده های خود نخواهد بود به همین سبب نیز تلاش دارد که طیف منتقدان را راضی به همراهی با دولت کند تا مبادا راه برخی حامیان دولت تازه پا گرفته از دولت چهاردهم جدا نشود. البته خاتمی در خلال این حمایت ها ضمن یادآوری برخی وعده های کلیدی و رأی ساز پزشکیان این سیگنال را هم به رئیس جمهوری جدید زده است که باید برای تحقق وعده هایش تلاش کند.
سید محمد خاتمی تاکید کرد: «وقتی ایشان می‌گوید طرح نور، طرح سیاهی است، طبعاً جلوی آن خواهد ایستاد. وقتی آن ‌چه را بر جامعه دانشگاهی و فرهیخته می‌گذرد نمی‌پسندد، می‌کوشد آنچه درست است و مورد پسند آنان است عملی شود. وقتی از تحقیر هنرمندان و توهین و جفا به آن‌ها (که بسیاری از آن‌ها از خود نهادهای رسمی فرهنگی بوده است نه نهادهای امنیتی) رنج می‌برد با آن مخالفت خواهد کرد.
ایشان پای‌بند به قول و نظر خود مبنی بر رابطه و تعامل بر اساس مصالح ملی با دنیا و رفع تحریم‌هاست و نیز به اصلاح در عرصه اقتصادی به خصوص آن چه به معیشت و بهداشت و امنیت مردم مربوط می‌شود و به توسعه توأم با عدالت می‌انجامد باور دارد، لذا در عمل هم پای‌بند خواهد بود و این‌ها خواست‌هایی است که باید از ایشان داشت.»
خاتمی خطاب به پزشکیان گفت: «دولت وفاق ملی و وحدت هم رویکرد خوبی است، ولی ۵۰ درصدی که در انتخابات شرکت نکردند و چندین میلیون نفری که عمدتاً از ترس این‌که زمام امور به‌ دست جریانی نا مطلوب برای مصالح ملی و امنیت و توسعه کشور بیفتد، به ایشان رأی دادند، باید در امر وفاق و وحدت موردِ نظرِ جدّی باشند؛ نه فقط گروه‌ها و جریان‌های خاصی که پایگاه محدودی در متن جامعه دارند. وفاق ملی، ائتلاف سیاسی نیست، توجه همگانی به خواست ملت، برای تغییر و اصلاح امور است. برای پیش‌برد آن حاکمیت و همه جریان‌های سیاسی باید عملاً از این راهبرد حمایت کنند.»
با این حال عصر ایران در گزارشی نوشت:
۱. اگر آقای پزشکیان تحقق وعده‌های خود را بر آدم‌هایی که قرار است اجرا کنند ارجح یا از طریق آنها میسّرتر می‌داند و اتقاقا از مخالفان یارگیری کرده تا سنگ‌اندازی نکنند حرفی نیست اگر چه تضمینی هم ندارد. با این حساب اگر می‌توانند هدف برچیدن بساط طرح نور یا گشت ارشاد را با وزیر پیشنهادی جدید تأمین کنند چرا که نه؟ ‌اتفاقا فرمانده سابق در نیروی انتظامی در این یک فقره گزینهٔ مناسب‌تری است. اما اگر چنین توافقی نشده وعدهٔ خود را چگونه می‌خواهد محقق سازد؟
۲. اگر رییس جمهور تصور می‌کند اجازهٔ شرکت او در انتخابات لطفی در حق او بوده و باید جبران کند بحثی نیست ولی او هم متقابلا اعتبار بخشیده است. به بیان روشن‌تر ساختار به پزشکیان بیشتر نیاز دارد تا او به ریاست جمهوری و قاعدتا آن قدر نهج البلاغه خوانده که مانند مولا علی قدرت پیش چشم او به قدر آب دهان بُز ارزش داشته باشد یا لنگه کفشی پاره و برای آن عطش نداشته باشد.
۳. اگر آقای پزشکیان تصور می‌کند اختلافات صوری و ظاهری است و با چهار تا نصیحت همه دور هم جمع می‌شوند حرفی نیست اما سیاست عرصهٔ رقابت بر سر منابع محدود است. رقیبان او به قدر کافی در دستگاه‌های غیر انتخابی جایگاه دارند و کافی است نگاه کنند ببینند مردان دولت آقای رییسی به کجا می‌روند؟‌ یکی به بنیاد می رود و دیگری به ستاد. سومی به صدا و سیما و چهارمی به این یا آن نهاد نظامی. این گونه نیست که اگر در دولت نباشند بی‌کار باشند!
۴. اگر رییس جمهوری زیر بار مثلا آقای دنیامالی (ورزش) رفته تا متقابلا ظفرقندی (بهداشت) و میدری (کار) را از سدّ مجلسیان بگذارند حرفی نیست. اما اگر به دنیامالی رأی دادند و به آن دو وزیر دیگر نه یا زیر بار وزیر زن (خانم صادق) نرفتند چه؟
۵. اگر تقسیم کار شده بود تا عارف و بی‌هیاهو ماشین بوروکراسی عظیم دولت را هدایت کند و ظریف هم حلقهٔ وصل دولت با جامعه مدنی باشد و خود رییس جمهور با ارکان قدرت تعامل کند حرفی نیست. با کناره‌گیری ظریف یک حلقه همین ابتدای کار گم شده و روی آن دو مأموریت دیگر هم اثر منفی می گذارد چون بخشی از بار را باید عارف بردارد و بقیه را هم خود پزشکیان و چون گرفتار انواع کارهای دیگرند عملا زمین می ماند.»
در نهایت باید گفت حمایت مجدد سید محمد خاتمی از دولت نوپای پزشکیان در واقع کار را برای ایشان سخت تر می‌کند چرا که پس از این کوچکترین عملکرد اعضای دولت زیر ذره‌بین آحاد جامعه قرار خواهد گرفت. پس چه بهتر که در همین ابتدای کار پزشکیان فکری به حال فیلترینگ و طرح نور بکند.

نویسنده: نسیبه پیرایش