خواهرانی که دیده نشدند

شبنم و شقایق خیراندیش دو خواهر ورزشکار سال‌هاست که در سکوت رسانه‌ای و با وجود تمام کم و کاستی‌ها و گاها بی مهری‌ها در رشته جودو افتخارآفرینی می‌کنند. این خانواده طی بیش از ۱۳ سال فعالیت حرفه‌ای، افتخارات متعددی در سطوح مختلف به دست آورده‌اند. اما ماجرای موفقیت این خانواده تنها به این دو خواهر محدود نمی‌شود بلکه شایان خیراندیش برادر بزرگ‌ تر خانواده عضو تیم ملی و قهرمان جهانی جودو است و شادمان خیراندیش برادر دیگر نخستین کسی بود که درهای این مسیر ورزشی را به روی خانواده گشود.
شقایق خیراندیش در گفت‌گو با ایسنا از چگونگی آشنایی با جودو گفت: من و شبنم در ابتدا کاراته کار می‌کردیم، اما وقتی شادمان از طریق مدرسه با جودو آشنا شد این مسیر برای همه ما آغاز شد. بعد از او نیز شایان به تیم ملی رسید و ما هم با دیدن موفقیت‌هایش، وارد جودو شدیم. خیراندیش ضمن بیان اینکه این قهرمانی‌ها ظی این سال‌ها به آسانی به دست نیامده‌ است، گفت: آنچه این مسیر را دشوارتر کرده کمبود حمایت‌های مالی و گاها بی‌توجهی مسئولان بوده است، هر چند که رئیس هیات همیشه پشتیبان و حامی ما بوده است اما این کافی نیست. اکثرا هزینه اعزام به مسابقات را از جیب پرداخت می‌کنیم هر چند بارها وعده داده‌اند که هزینه‌ها را پرداخت می‌کنند اما عملاً این اتفاق تا به امروز رخ نداده است. وی با اشاره به نبود اسپانسر و همچنین بی‌توجهی رسانه‌ها و نادیده گرفتن موفقیت‌های بانوان ورزشکار گفت: هرچند که حواشی ورزش بانوان کمتر شده اما همچنان درگیر برخی از حواشی است. شبنم قهرمان رشته اورال کشور شد ولی حتی یک خبر از او منتشر نشد. من مقام بین‌المللی گرفتم، اما یک بنر ساده هم برای ما نصب نشد. طبیعی است که وقتی کسی ما را نمی‌شناسد و اطلاع رسانی درستی انجام نمی‌شود رسانه‌ای نیز اخبار قهرمانی ما را پوشش نمی‌دهد. این قهرمان یزدی جودو ایران ضعف اصلی در نبود اطلاع‌رسانی مؤثر را عدم پیگیری مسئولان دانست و افزود: اگر مسئولین خواسته باشند رسانه‌ها نیز وارد خواهند شد اما وقتی هیچ‌کس سراغی از ما نمی‌گیرد این طبیعی است که صدای ما در جایی شنیده نمی‌شود.