خسیس

سعیده پیرایش
روزی در مجلسی در مورد مردی شنیدم که مال و اموال خیلی زیادی داشت. او فقط دو پسر داشت که از بچگی مجبور شده بودند کار کنند و پول در بیاورند. بعد از مدت زمانی خانواده اش او را ترد کرده بودند و او به روستایی رفته و در آنجا خانه ی کوچکی خریده بود و به تنها زندگی می کرد.
اهالی روستا او را زیادی نمی دیدند. او به جز خرید ضروری ترین چیزها از خانه خارج نمی شد. بعد از مدتی اهالی روستا متوجه بوی بدی شدند از طرف خانه ی آن پیرمرد می آمد. آنها پلیس را خبر کردند و بعد از جستجو متوجه شدند که پیرمرد یک هفته است که از دنیا رفته و کسی متوجه نشده است.
افرادی که با جسد او روبرو شده بودند می گفتند که چون جسد بیش از حد در هوای آزاد مانده بود به وضعیت بدی درآمده بود و نمی شد به آن نگاه کرد. بوی افتضاح هم تا فاصله ی دوری به مشام می رسید و کار را برای همه سخت کرده بود.
با پرس و جو از اهالی و پیدا کردن نام و نشان مرد، پلیس به خانواده او خبر داد تا برای آخرین بار با او خداحافظی کنند. ولی کسانی که آنجا بودند می گویند که وقتی پسران آن مرد به خانه او رسیدند بی توجه به جسد پدر خود، شروع به گشتن پول ها و اسناد پدر کردند و بعد از پیدا کردن آن اسناد باز بدون توجه به جسد، در حالی که با هم در مورد تقسیم اموال جر و بحث می کردند از همه تشکر کردند و از آن خانه خارج شدند.
جسد روی زمین مانده بود و افراد حاضر نمی دانستند باید چه کار کنند. آنها به دنبال آن دو برادر رفتند و تکلیف را پرسیدند. ولی دو برادر خیلی بی تفاوت پاسخ دادند: نمی دانیم! هر کاری می خواهید بکنید.
همه از این رفتار بردارها متعجب و ناراحت شده بودند ولی آنها گفتند: برای این مرد اموالش از اولادش مهمتر و عزیزتر بود. او همیشه اولاد را فدای اموال کرد. حالا ما هم به خواسته او احترام می گذاریم و اموالش را قبل از هر چیزی حفظ می کنیم.
مکن نماز بر آن هیچکس که هیچ نکرد
که عمر در سر تحصیل مال کرد و نخورد