حریم میراث تاریخی نباید بازیچه رویاپردازی یا منفعتطلبی مدیرانی شود که نگاهی بلندتر از پاساژسازی و تونلزنی ندارند و پیشینه، تمدن و هویت یک شهر را با تصمیمات خود به ورطه نابودی میکشانند.
مدیرکل اوقاف آذربایجانشرقی اخیرا در گفتگوئی از ارائه طرحی به کمیسیون مجلس جهت الحاق بافت مقبرهالشعراء با بافت امامزاده سیدحمزه خبر داده و گفته بود که با همافزائی اداراتکل اوقاف، ارشاد و شهرداری تبریز در صدد ایجاد یک مجموعه فاخر برای شهر تاریخی تبریز هستیم.
او با اعلام آمادگی تأمین مالی این طرح توسط ادارهکل اوقاف، همانند میدان امام علی (ع) اصفهان، یادآور شده بود که با اجرای این طرح، بزرگترین مجموعه آئینی تبریز در این مکان ایجاد میشود و مجموعه «حیدرتکیهسی» و «چاپار باشی» آباد شده و از وضعیت خرابه خارج میشود؛ در این راه آماده واگذاری ساختمان وقفی آزمایشگاه استان نیز هستیم.
او گفته بود که در اجرای طرح مذکور، خیابان ثقه الاسلام بهصورت زیرگذر اجرا میشود و چهار ضلع پیرامون مقبرهالشعرا بازگشایی شده و در نتیجه به مجموعهای شبیه حافظیه یا سعدیه شیراز یا میدان امام علی (ع) اصفهان تبدیل میشود.
روحالله رشیدی نیز در جلسه ۱۵ام مهرماه شورای شهر تبریز و در واکنش به این طرح گفته است که بعد از والمان و باغ گلستان، حالا پروژه بعدی محدوده تاریخی مقبرهالشعراء و ثقهالسلام است. یکسری ایدهها و آرزوهای بلندپروازانه که هیچ کمکی به توسعه شهر نخواهد کرد و تقاضا داریم اگر این طرح جدی شده و برای مطالعه آن در شهرداری اقدام کردهاند، هر چه سریعتر نسبت به جلوگیری از این امر اقدام کنند.
او ادامه داده بود: شهرداری نزدیک ۱۲۰ میلیارد تومان در اطراف مقبرهالشعرا هزینه میکند، اگر قرار است اوقاف عهدهدار این هزینهکردها باشد خب جلو بیاید؛ بافت تاریخی به نوعی شوخی تبدیل شده است و بعد از آن فاجعه بافت تاریخی والمان و باغ گلستان به سراغ مقبرهالشعرا رفتیم.
هرچند که سخنان مدیرکل اوقاف آذربایجانشرقی در ظاهر بسیار شیک و مجلسی بهنظر میرسد، اما وضعیت امروز مقبرهالشعرا نتیجه آزمون مدیران ادوار گذشته شهری است که ۱۵ سال مقبرهالشعرا را در میان فنس و گودبرداری و لودر محبوس کرد تا یک آمفیتئاتر و موزهای از آن میان پدید آورند.
حال آنکه اگر کسی خاطر داشته باشد، همان ایام ایده بلندپروازانه مدیران، ایجاد میدانی همانند نقشجهان بود که مقبرهالشعرا را به موزه قاجار متصل کند؛ اما خروجی تنها محوطهای کجومعوج شد که چنگی هم به دل هر بینندهای نمیزند. حکایت نابودی و خاکبازی مدیران ارشد شهری در اماکن تاریخی روضه مصوری است که شاید دهها سال بعد دغدغهمندان عرصه تاریخ و فرهنگ با آن خون بگریند.
مگر نه آنکه فیروزه جهان اسلام را سالها پیش در تعجبآورترین حالت زیروزبر کردند تا از دل این تخریبها، پاساژهای عدیدهای بدون هیچ کاربری زائیده شوند.
یا دههها پیش بهبهانه ساخت مجتمع تجاری در چند متر آنطرفتر از مقبرهالعرفاء تبریز (باغ گلستان)، محل ترمینال قدیم را گودبرداری و اسکلتزنی کردند تا سالها این طرح را یله و بیصاحب رها کنند.
همین اخیراً نیز طرحی برای ایجاد مجتمعهای اقتصادی و… در اطراف میدان ساعت ارائه شده بود که با فشار افکار عمومی و شورای شهر تبریز علیالظاهر منتفی شد.
مخلص کلام اینکه حریم میراث تاریخی نباید بازیچه رویاپردازی یا منفعتطلبی مدیرانی شود که نگاهی بلندتر از پاساژسازی و تونلزنی ندارند و پیشینه، تمدن و هویت یک شهر را با تصمیمات خود به ورطه نابودی میکشانند. آری این شهر بدون زیرزمینهای والمان، پاساژهای سوتوکور مسجد کبود، آمفیتئاتر مقبرهالشعرا و… هم میتواند اصالت داشته و راحتتر بر کرانه تاریخ تکیه زند.
منبع خبر «خبرگزاری امین» است و پایگاه خبری _تحلیلی امین در قبال محتوای آن هیچ مسئولیتی ندارد. چنانچه محتوا را شایسته تذکر میدانید، خواهشمند است کد ( 364796 ) را همراه با ذکر موضوع به شماره 09141143384 پیامک بفرمایید.با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه پایگاه خبری _تحلیلی امین مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.