انتخابات و ٢ گزینه پیش روی حاکمیت

وضعیت خاص اجتماعی کشور و پوست اندازی جمعیتی و برآمدن نسلی نو که گفتمان و تفکر و رویکردی متفاوت دارد، شرایط کاملا بی سابقه ای برای این دوره از انتخابات رقم زده و فضایی مبهم و رازآلود ایجاد کرده است.
از سویی حساسیت و اهمیت جایگاه انتخابات ریاست جمهوری در حفظ عنوان مردم سالاری و استمرار اعتبار دموکراتیک چنان است که نمی توان به سادگی از کنار آن گذشت و از سوی دیگر بی اعتنایی عمومی به اصل رأی دادن و عدم رغبت برای مشارکت در این دوره از انتخابات بسیار جدی شده است.
برخی از نیروهای سیاسی بدون خجالت و پنهان کاری از مشارکت حداقلی و برد حداکثری به دنبال پایین آمدن مشارکت هستند و ترجیح می دهند که نامزد مورد نظرشان حتی با رأی بسیار پایین به صندلی ریاست برسد و برخی دیگر به دلیل ناامیدی و سرخوردگی از اعلام نامزد منصرف شده اند.
از همین روی به نظر می رسد که اکنون نظام بر سر یک دوراهی بسیار تعیین کننده و سرنوشت ساز قرار گرفته است.
اگر قرار باشد که مهمترین رکن هویت و عزت نظام جمهوری اسلامی ایران یعنی مردمسالاری حفظ شود و برپا بماند، لازم است که نظام برای دستیابی به اولویت خود از برخی امور مطلوبش تنازل کند و اقداماتی برای تشویق مخاطب به مشارکت انجام دهد.
به طور طبیعی بازسازی اعتماد عمومی و برطرف کردن عوارض رویگردانی فعلی مردم با کارهای کلیشه ای و تعارف آمیز ظاهری و گذرا ممکن نیست و تکرار برنامه های سطحی پیشین هرگز چاره ساز نخواهد بود.
به روشنی پیداست که اگر تغییر و تحول جدی و ریشه ای برای جلب نظر و ایجاد رغبت عمومی برای مشارکت در انتخابات صورت نگیرد و چاره ای در جهت بازشدن گره کور یأس و بی رغبتی مخاطب اندیشیده نشود، تلقی خطرناک و منفی بی اثر بودن رای مردم تشدید خواهد شد.
نظام جمهوری اسلامی بر سر دوراهی تعیین کننده و حساسی قرار گرفته است؛ آیا با ادامه روند جاری و محدود کردن انتخاب مردم از نامزدهای تکراری موجود ضربه ای کاری به افتخار بزرگ مردمسالاری را بپذیرد، یا با قبول درد و خونریزی یک جراحی جدی و اعمال تغییرات و تحولات قاطع و بازکردن راه برای نامزدهای کاملا تازه ظرفیت ارزشمند مشارکت گسترده عمومی را فراهم سازد.