امنیتی شدن دانشگاه‌ها در آستانه بازگشایی

مسیح مهاجری در این باره نوشت: «اخبار مربوط به اخراج اساتید و در واقع پروژه یک دست سازی دانشگاه‌ها و اخراج اساتیدی که با تفکر جناح حاکم موافق نیستند، به قدری غیرعادی به نظر می‌رسیدند که تا همین روزهای اخیر برای دوستداران کشور و انقلاب و نظام اسلامی غیرقابل باور بودند. متأسفانه اطلاعاتی که این روزها می‌رسند، صحت این اخبار را تأیید می‌کنند. شیوه یکدست سازی دانشگاه‌ها و محروم ساختن دانشجویان و مراکز علمی از اساتیدی که دارای سلایق مختلف هستند، نه با عقل منطبق است و نه با سیره پیشوایان دینی سازگار است.»
اعتماد هم نوشت: «اما پس از آغاز پروسه خالص‌سازی در دولت، مجلس و نهاد‌های تصمیم‌ساز، مشخص شد که پشت پرده خالص‌سازی در دانشگاه‌ها هم تیم جبهه پایداری قرار دارد. به همین دلیل است که بلافاصله پس از اخراج اساتید برجسته دانشگاهی در شریف، اعضای جبهه پایداری یا برخی اساتید دانشگاه امام صادق جایگزین آن‌ها شده‌اند.
شریفی زارچی در خصوص رد پای جبهه پایداری و گروه‌های سمپا این طیف در دولت در این تصمیم‌سازی‌ها می‌نویسد: «در گروه‌های دانشگاه سندی منتشر شد که نشان می‌دهد دولت رییسی مخفیانه فرآیند جذب ۱۵۰۰۰ عضو هیات علمی همسو را به صورت سهمیه‌ای، فوری و خارج از چارچوب علمی موجود دانشگاه‌ها آغاز کرده، این فاجعه یعنی مثلا تزریق ۱۰۰ نفر به هر دانشگاه علوم پزشکی، سکوت جامعه علمی خیانت به ایران است.»
برخی هم به مقایسه سیل اخراج ها با دوران پیش از انقلاب پرداختند و معتقدند کاری که دولت سیزدهم با جامعه دانشگاهی می‌کند در هیچ دوره‌ای سابقه نداشته است.
علی مطهری در این باره به جماران می‌گوید: «واقعا این رویه زیبنده نظام جمهوری اسلامی نیست و من متأسفم اعلام کنم که حتی گاهی بدتر از رویه‌ای است که در حکومت پهلوی انجام می‌شد. مثلا استاد مطهری در حوادث قیام ۱۵ خرداد سال ۴۲ بازداشت شد. به مناسبت اینکه در شب ۱۵ خرداد یک سخنرانی مؤیدی کرده بود و نوک پیکان حمله ایشان هم متوجه شخص شاه بود، همان شب ایشان را بازداشت کردند و همراه با برخی علمای دیگر تهران و علمای شهرستان‌ها در زندان بودند. بعد از حدود یک ماه و نیم آزاد شدند. البته به دنبال بحث اعدام امام خمینی(س)، حتی صحبت اعدام این افراد هم بود ولی بعد از اینکه شهید مطهری از زندان آزاد شد، ایشان از تدریس در دانشگاه محروم نشد. شما رفتار خود ما را با رفتار رژیم گذشته مقایسه کنید، واقعا قابل مقایسه نیست. اگر کسی چنین کاری کرده باشد، به سرعت از دانشگاه اخراج و تنگناهایی در زندگی‌اش ایجاد می‌کنیم و اصلا می‌رویم سراغ اینکه راه درآمد او چیست و به گونه‌ای او را دچار سختی کنیم. حتی ممکن است سختی‌هایی برای فرزندانش ایجاد کنیم. این رویه درست نیست.»
تاسف‌آور آن که وزارت علوم و وزارت بهداشت به ‌عنوان متولیان تحصیلات عالیه در کشور در این خصوص مهر سکوت بر لب زده‌اند و هیچ واکنشی نشان نمی‌دهند. و از آن هم تاثر برانگیزتر سکوت شورایعالی انقلاب فرهنگی، رؤسای دانشگاه‌ها و قوه قضائیه در مقابل این بی‌قانونی‌ها است.
صادق زیباکلام در این باره گفت: از سال ۱۳۱۳ که دانشگاه در ایران تاسیس شد تا به امروز یعنی قریب به ۹۰ سال که از تاسیس دانشگاه می‌گذرد، برای نخستین‌بار است که وزارت کشور در امور دانشگاه‌ها دخالت می‌کند. اگر به همین منوال بگذرد احتمالا شهرداری و حتی ایران‌خودرو هم شروع به مداخله در امور دانشگاه‌ها کنند.»
اخراج گسترده اساتید دانشگاه نشان می‌دهد که متولیان امور به شدت نگران تکرار شدن وقایع سال گذشته هستند، به ویژه با لایحه حجابی که تنظیم کرده و قول اجرایش از اول مهر داده‌اند. حال آنکه در وضعیت بحرانی، نظام‌های سیاسی موجود در جهان، سعی در اتخاذ تدابیری می کنند که از گسترش بحران‌ها و تبدیل آن‌ها به ابر بحران‌های نابود کننده جلوگیری شود، نه آن که آتشی در زیر خاکستر بیفکنند.