ازدواج اینترنتی؛ آشنایی آنلاین یا مسیر پرخطر؟

دکتر مهرنسا شهابی، روانشناس و مشاور، در گفت‌وگو با ایرنا توضیح می‌دهد که ازدواج اینترنتی می‌تواند هم فرصت باشد و هم تهدید، بسته به نحوه مدیریت آن.
دکتر شهابی در پاسخ به این پرسش که آیا ازدواج اینترنتی را به عنوان یک روش خواستگاری می‌پذیرد، توضیح می‌دهد: با دسترسی گسترده افراد به اینترنت و شبکه‌های اجتماعی، امکان آشنایی اولیه در فضای مجازی وجود دارد. افراد می‌توانند در گروه‌ها یا پلتفرم‌های مختلف با یکدیگر آشنا شوند، پروفایل‌ها و پست‌ها را بررسی کنند، استوری‌ها را دنبال کنند و تا حدودی شخصیت مجازی طرف مقابل را بشناسند. این مرحله می‌تواند به عنوان یک آشنایی اولیه پذیرفته شود، اما ادامه مسیر و فرآیند واقعی خواستگاری باید خارج از فضای مجازی و در دنیای واقعی رخ دهد.
آشنایی اولیه در فضای مجازی در گروه‌ها ممکن است، اما خواستگاری واقعی باید در دنیای واقعی صورت گیردفرآیند خواستگاری سنتی شامل آشنایی اولیه، گفت‌وگوهای حضوری، بررسی خانواده‌ها و در نهایت تصمیم‌گیری برای قبول یا رد طرف مقابل است. مشاهده آنلاین افراد هرچند اطلاعاتی ارائه می‌دهد، اما شناخت واقعی و کامل نیست. به همین دلیل من به عنوان روانشناس، توصیه می‌کنم ادامه آشنایی به دنیای واقعی منتقل شود.
این روانشناس درباره آسیب‌های احتمالی روابط صرفاً مجازی می‌گوید: افرادی که در فضای مجازی به سرعت به هم علاقمند می‌شوند، اغلب یک تصویر ایده‌آل از طرف مقابل در ذهن خود می‌سازند. برای مثال کسی که پست‌های مذهبی منتشر می‌کند، ممکن است برداشت شود که فردی بسیار مذهبی است، در حالی که واقعیت ممکن است متفاوت باشد. این شناخت ناقص اغلب منجر به عشق‌های مجازی می‌شود که در دیدار حضوری، تفاوت‌های زیادی آشکار می‌شود.
افرادی که در فضای مجازی فعال هستند و تمایل دارند با افراد متعدد ارتباط برقرار کنند، ممکن است پس از ازدواج نیز این رفتار را ادامه دهند. این تعاملات می‌تواند به یک عادت تبدیل شود و در زندگی زناشویی ایجاد مشکل کند. بنابراین محدود کردن تعاملات آنلاین و مدیریت آن‌ها پیش از ازدواج ضروری است.
دکتر شهابی تأکید می‌کند: ارتباط آنلاین ممکن است شناخت اولیه ایجاد کند، اما شناخت واقعی زمانی حاصل می‌شود که افراد روبه‌روی هم قرار بگیرند، زبان بدن و رفتارهای غیرکلامی یکدیگر را مشاهده کنند و خانواده‌ها در جریان باشند. مسائل اقتصادی، تعامل با اقوام و بررسی سبک زندگی تنها در فضای واقعی قابل ارزیابی است.بسیاری از مراجعین من می‌گویند فکر می‌کردند چند سال است که همدیگر را می‌شناسند، اما وقتی ملاقات حضوری رخ داد، تفاوت‌های زیادی مشاهده شد.
این نشان می‌دهد شناخت صرفاً آنلاین ناقص و گاهی گمراه‌کننده است. افراد باید پس از آشنایی اولیه، مسیر خود را به سمت یک فرآیند خواستگاری منطقی هدایت کنند، خانواده‌ها را در جریان قرار دهند و حداقل سه تا چهار ماه پیش از ازدواج مشاوره پیش از ازدواج داشته باشند تا شناخت واقعی حاصل شود.
شهابی تأکید می‌کند که در دنیای امروز، بسیاری از افراد با هدف ازدواج از طریق فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی با یکدیگر آشنا می‌شوند. اما مهم است که در این مسیر نکات ایمنی را رعایت کنند. یکی از نکات کلیدی این است که حضور در شبکه‌های اجتماعی باید محدود باشد و افراد سعی کنند همزمان با افراد متعدد تعامل نداشته باشند. این کار نه تنها به حفظ تمرکز بر روی یک رابطه خاص کمک می‌کند، بلکه از بروز سوءتفاهم‌ها و احساس عدم امنیت در طرف مقابل جلوگیری می‌کند.
همچنین، همدلی و ارتباط آنلاین نباید جایگزین ارتباط واقعی با شریک زندگی شود، زیرا تعاملات آنلاین می‌تواند اعتماد و تعهد در زندگی زناشویی را تحت تأثیر قرار دهد و احساس امنیت طرف مقابل را خدشه‌دار کند.
پس از آشنایی آنلاین، افراد باید ارتباط خود را به سمت یک پروسه منطقی و واقعی خواستگاری هدایت کنند. این شامل در جریان قرار دادن خانواده‌ها و دریافت مشاوره پیش از ازدواج است. چنین روندی باعث می‌شود شناخت دقیق و واقعی از طرف مقابل شکل گیرد و از آسیب‌های احتمالی پیشگیری شود. با این رویکرد، افراد می‌توانند به ایجاد پایه‌های محکم‌تری برای رابطه خود بپردازند و اطمینان حاصل کنند که تصمیماتشان بر مبنای آگاهی و شناخت صحیح است.