از بازتاب‌هاي وسيع اين خبر، خبرگزاري‌هاي اصولگراي فارس و تسنيم با انتشار گزارش‌هاي اختصاصي تلاش كردند موضوع را به يك تصميم اداري صرف تقليل دهند و اعلام كنند محمد فاضلي به دليل برخي مسائل روتين اداري از گردونه فعاليت در دانشكده شهيد بهشتي خارج شده است!
اما در نقطه مقابل تحليلگران و فعالان سياسي با يادآوري نحوه برخورد با اساتيد دانشگاهي طي سال‌هاي ۸۴ تا ۹۲، اين رويكرد را در مواجهه با اساتيد دانشگاهي دگرانديش در دولت‌هاي اصولگرا مسبوق به سابقه ارزيابي مي‌كردند. اما ساعاتي پس از انتشار حكم اخراج محمد فاضلي، اساتيد دانشگاه، فعالان حزبي و سياسي و تشكل‌هاي دانشگاهي با انتشار بيانيه‌هاي حمايتي از وزارت علوم دولت سيزدهم خواستند از حقوق اساتيد دانشگاهي در بيان ديدگاه‌هاي‌شان صيانت و برخوردهاي سلبي با جامعه دانشگاهي خودداري كنند.
و محمد فاضلي هم در اظهارنظري با تاييد خبر اخراجش از دانشگاه شهيد بهشتي گفت: «جديد نيست. حكم مربوط به ۱۵ شهريور است. من و جمع محدودي كه پيگيري مي‌كردند مساله حل شود خيلي سعي كرديم رسانه‌اي نشود ولي ليست كلاس‌هاي ترم جديد را كه بدون كلاس‌هاي من منتشر كردند، دانشجويان فهميده بودند. خبر اول از گروه‌هاي دانشجويي منتشر و بعد هم كه ديگر از ديشب عمومي شد. ديگر از دست من خارج بود.»
حسام‌الدين آشنا، مشاور رييس دولت دوازدهم با انتشار توييتي از شخص رييس جمهوري خواست به موضوع ورود كند و اجازه ندهد دانشگاه‌هاي كشور از حضور اساتيد برجسته دانشگاهي خالي شود. آشنا در اين توييت نوشت: «آيا انصاف و عقلانيت انقلابي اقتضا مي‌كند دانشجويان عزيز دانشگاه شهيد بهشتي از دانشور نوآور و دغدغه‌مندي چون دكتر محمد فاضلي محروم شوند.آيا مكاتبه انجمن‌هاي معتبر علمي كشور با رييس محترم جمهور و مكاتبه دفتر ايشان با وزير محترم علوم نبايد مورد توجه بيشتر قرار بگيرد؟»
عبدالناصر همتي هم توئیت کرد: تسويه اساتيد از دانشگاه‌ها به دلايل سياسي مي‌تواند نشانه تصميم براي درهم ريختن ساختار نيروي انساني كشور باشد. اخراجي دكتر محمد فاضلي از دانشگاه بهشتي تاسف‌بار است. اميدوارم آقاي رييسي و همسرشان به عنوان عضو كميته جذب اين دانشگاه، جلوي اين‌گونه اقدامات بايستند.
در همین رابطه احمد نقیب‌زاده، استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران معتقد است: آزادی و استقلال دانشگاه‌ها را گرفته‌اند و دانشگاه را به دانشگاهیان وانگذاشتند و سپس آن را به یک کارخانه مدرک‌سازی تبدیل کردند و از چپ و راست استاد و دانشجو و هر کسی که خواستند وارد کردند و بردند. اینکه اساسا اگر بخواهیم همه را تسویه کنیم و گفتمان مختلف نباشند گفتمان دولت نیز شنیده نخواهد شد و از وجود تضارب آرا و عقاید است که شکوفایی به وجود می‌آید.
این در حالی است که یکی از وعده‌های انتخاباتی رئیسی، «شایسته‌سالاری» در انتصابات بود اما هنوز چند ماه از آغاز به کار دولت سیزدهم نگذشته بود که انتشار خبرهای حاکی از انتصابات فامیلی/رفاقتی در قوه مجریه نیز شروع شد و به علت پرشمار بودن خبرها و تداوم آن موردتوجه افکارعمومی قرار گرفت و حساسیت مردم و کارشناسان را برانگیخت و حتی در مجلس یازدهم همسو با دولت نیز ۳۶ نماینده در تذکری کتبی از انتصاب‌های فامیلی انتقاد کردند.
به نوشته جواد مرشدی، باوجود فشار رسانه‌ها و افکار عمومی این روند همچنان ادامه دارد و کمتر روزی است که خبری درباره انتصاب‌های فامیلی/رفاقتی تازه‌ای، رسانه‌ای نشود .
حجت‌الاسلام محمدتقی فاضل میبدی با بیان اینکه چنانچه در جامعه مدنی دموکراسی به معنای واقعی فعال نباشد پا گرفتن و نهادینه شدن شایسته‌سالاری بسیار سخت است، ادامه داد: در چنین جامعه‌ای اغلب وزرایی که در رأس کار قرار می‌گیرند، سعی می‌کنند فامیل‌های خود را روی کار بیاورد. این مسئله تازه‌ای نیست و از قبل هم چنین بوده است. البته حتی اگر خود رئیس دولت هم بخواهد قطار انتصابات فامیلی را متوقف کند، موفق نخواهد شد زیرا این پدیده علت‌های بسیاری دارد که کنترل آن را از عهده رئیس‌جمهور نیز خارج می‌کند اما انکار واقعیت انتصابات فامیلی هم پسندیده و قابل دفاع نیست.
تا زمانی که مسئله دموکراسی به معنای واقعی، مشق حاکمان سیاسی کشورمان نباشد، این دو پدیده تلخ هم وجود خواهند داشت. انتخابات بسیار آزاد و شفافیت بسیار خوب، حلال این مشکلات بنیان برافکن است.
به گزارش خبرانلاین، رویه شخص رئیسی و اعضای کابینه در قبال اعتراض های عمومی به انتصاب‌های فامیلی/رفاقتی گسترده، (و حالا اخراج اساتید) تا کنون سکوت بوده و احتمالا از رویه همان کسی پیروی می‌کنند که درباره علت پاسخ ندادن به اعتراض رد صلاحیت شدگان انتخاباتی و انتقاد رسانه ها از رد صلاحیت‌های گسترده گفته بود: «مهم نیست، حداکثر یک ماهی شلوغ و سر و صدا می کنند، بعد فراموش می کنند و همه چیز آرام می شود و قدرت برای حداقل چهار سال دست ما خواهد بود».
ضعیف پنداشتن حافظه جمعی ایرانیان، البته که باوری خطاست و مرتکبان این اشتباه در برهه های حساس، تاوان گزافی برای دست کم گرفتن مردم پرداخته اند.
- نویسنده : نسیبه پیرایش
